Франсуа де Ларошфуко: Нұсқалар арасындағы айырмашылық
Жаңа бетте: {{Жазушы |Есімі = Франсуа VI де Ларошфуко |Толық аты = {{lang-fr|François VI, duc de La Rochefoucauld}} |Из... |
Өңдеу түйіні жоқ |
||
| 7-жол: | 7-жол: | ||
|Туған жері = {{Туған жері |Париж}}, Франция |
|Туған жері = {{Туған жері |Париж}}, Франция |
||
|Қайтыс болған күні = 17.03.1680 |
|Қайтыс болған күні = 17.03.1680 |
||
|Қайтыс болған жері = {{ |
|Қайтыс болған жері = {{Париж}}, Франция |
||
|Род деятельности = |
|Род деятельности = |
||
|Годы активности = |
|Годы активности = |
||
| 17-жол: | 17-жол: | ||
}} |
}} |
||
'''Франсуа́ VI де Ларошфуко́''' ({{lang-fr|François VI, duc de La Rochefoucauld}}, [[15 қыркүйек]] [[1613]], [[Париж]] — [[17 наурыз]] [[1680]], [[Париж]]), [[герцог де Ларошфуко]] — француз жазушысы, философия, моральдық шығармалардың авторы. Оңтүстікфранцуз тегіне |
'''Франсуа́ VI де Ларошфуко́''' ({{lang-fr|François VI, duc de La Rochefoucauld}}, [[15 қыркүйек]] [[1613]], [[Париж]] — [[17 наурыз]] [[1680]], [[Париж]]), [[герцог де Ларошфуко]] — француз жазушысы, философия, моральдық шығармалардың авторы. Оңтүстікфранцуз тегіне жатады. [[Ларошфуко (тегі)|Ларошфуко]]. қайраткер жауынгер [[Фронда|Фронды]]. Әкесінің өмір сүрген кезінде (1650 дейін) әдептілік титулын ұстанды '''Ханзада де Марсийак'''. [[Ларошфуко, Франсуа III де|Франсуа де Ларошфуко]] немересі, ол қасиетті Варфоломея түнінде қайтыс болған. |
||
== Өмірбаяны == |
== Өмірбаяны == |
||
Сарайда тәрбиеленсе де, әр түрлі шытырман оқиғаларға тап болған. Фронда қозғалысына қатысып, ауыр жарақатталған. Қоғамдағы орны ерекше болған. Өмірінде кездескен барлық сезімдері мен қайғылары оның шығармашылығына тікелей әсер еткен. Анна Женевьева Бурбон-Конде|герцогиня де Лонгвильге деген махаббаты ұзақ жылдар бойы оның өмірі мен шығармашылығында негізгі рөл ойнағаныменен, оның карьерасына кері әсерлерін тигізген. |
Сарайда тәрбиеленсе де, әр түрлі шытырман оқиғаларға тап болған. Фронда қозғалысына қатысып, ауыр жарақатталған. Қоғамдағы орны ерекше болған. Өмірінде кездескен барлық сезімдері мен қайғылары оның шығармашылығына тікелей әсер еткен. Анна Женевьева Бурбон-Конде|герцогиня де Лонгвильге деген махаббаты ұзақ жылдар бойы оның өмірі мен шығармашылығында негізгі рөл ойнағаныменен, оның карьерасына кері әсерлерін тигізген. Биографтардың пікірінше, кейіннен бұл махаббат айырылысумен аяқталғандықтан, жазушының мизантропиялылығына себепші болған. Өмірінің соңғы жылдарында, жазушыға ұлының өлімі мен аурушаңдылылық кері әсер етті. |
||
== Әдеби мұрасы == |
== Әдеби мұрасы == |
||
=== Максимдер === |
=== Максимдер === |
||
Ларошфуконың өмірлік тәжірибесінің нәтижесі афоризмдер жинағы-«Максимдер» (''Maximes''). Бұл кітап тұтас өмірлік философия кодексінен тұрады. Ең алғашқы «Максим» жинағы 1995 жылы анонимді түрде жарыққа шықты. Негізгі жинақтар саны 5 және де оның әрқайсысын автор үнемі жаңартып отырған. ларошфуко адам табиғатына қатты пессимизммен қарайды. Жазушының ең негізгі афоризмі: «Наши добродетели — это чаще всего искусно переряженные пороки». Адамдардың әрекеттернің негізі ретінде ол көбінесе өзін-өзі сүюшілік, мансапқорлық, өзіндік қызығушылықтармен айналысуды қарастырады. Жазушы адамдардығ эгоистік,мақтаншақтығы жайлы жазғанда, көбін өзінің қоршаған адамдардан алған. Оның афоризмдерінің мағынасы ащы. Особенно характерны его жестокие определения, острые и циничные; например: ''«Все мы обладаем достаточной долей христианского терпения, чтобы переносить страдания… других людей».'' «Максим» кітабының әдеби мағынасы маңызды хатнама болып табылады. |
|||
Ларошфуконың өмірлік тәжірибесінің нәтижесі ретінде |
|||
=== Ғұмырнама === |
|||
Результатом жизненного опыта Ларошфуко явились его «Максимы» (''Maximes'') — сборник [[афоризм]]ов, составляющих цельный кодекс житейской философии. Первое издание «Максим» вышло анонимно в [[1665]] г. Пять изданий, каждое последующее из которых дополнялось автором, появились ещё при жизни Ларошфуко. Ларошфуко крайне [[пессимизм|пессимистически]] смотрит на природу человека. Основной афоризм Ларошфуко: «Наши добродетели — это чаще всего искусно переряженные пороки». В основе всех человеческих поступков он усматривает самолюбие, [[тщеславие]] и преследование личных интересов. Изображая эти пороки и рисуя портреты честолюбцев и [[эгоист]]ов, Ларошфуко имеет преимущественно в виду людей своего круга. Общий тон его афоризмов — крайне ядовитый. Особенно характерны его жестокие определения, острые и циничные; например: ''«Все мы обладаем достаточной долей христианского терпения, чтобы переносить страдания… других людей».'' Литературное значение «Максим» считается существенным в историографии французской литературы. |
|||
Ларошфуконың маңызды еңбектерінің бірі- «Мемуары» (''Mémoires sur la régence d’Anne d’Autriche''), алғашқы басылымы — [[1662]] . Олар Фронда кезеңінің бағалы дерекнамалары. Осы ғұмырнамада Ларошфуко өзі жайлы ІІІ жақпен, сол кездегі саяси-әскери жағдайларды толық баяндайды. |
|||
== Отбасы және балалары== |
|||
=== Мемуары === |
|||
| ⚫ | |||
Другим важным трудом Ларошфуко явились его «Мемуары» (''Mémoires sur la régence d’Anne d’Autriche''), первое издание — [[1662]] г. Они считаются ценным источником сведений о временах [[Фронда|Фронды]]. В них Ларошфуко подробно описывает политические и военные события, о себе он говорит в третьем лице. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Историю о подвесках королевы [[Анна Австрийская|Анны Австрийской]], лёгшую в основу романа «[[Три мушкетера]]», [[Дюма-отец, Александр|Александр Дюма]] взял из «Мемуаров» Франсуа де Ларошфуко. В романе «[[Двадцать лет спустя]]» Ларошфуко выведен под своим прежним титулом — принц де Марсийак, как человек, пытающийся убить [[Арамис]]а, также пользующегося благосклонностью герцогини де Лонгвиль. Согласно Дюма, даже отцом ребёнка герцогини был не Ларошфуко (как настойчиво утверждали слухи в реальности), а именно Арамис. |
|||
| ⚫ | |||
[[File:Chateau Verteuil.JPG|thumb|Замок Вертей в Вертей-сюр-Шарант. Здесь Ларошфуко жил, находясь в провинции]] |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Семья и дети == |
|||
# '''[[Шарль Парис де Лонгвиль]]'''<ref> Генрих ІІ оны өз ұлым деп мойындады. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
# '''[[Шарль Парис де Лонгвиль]]'''<ref>Официально считался законным сыном мужа Анны Женевьевы де Бурбон-Конде, герцога [[Генрих II де Лонгвиль|Генриха II де Лонгвиля]], который признал его своим.</ref> (1649—1672), герцог де Лонгвиль, был одним из кандидатов на польский престол |
|||
{{Последовательность людей |
{{Последовательность людей |
||
| 60-жол: | 55-жол: | ||
}} |
}} |
||
== |
== Дереккөздер == |
||
<references/> |
|||
{{примечания}} |
|||
== Түсініктемелер == |
|||
== Ссылки == |
|||
{{викицитатник|Франсуа де Ларошфуко}} |
|||
* [http://www.lib.ru/INOOLD/LAROSHFUKO/ Франсуа де Ларошфуко в lib.ru] |
|||
* {{cite web|url=http://www.vostlit.info/haupt-Dateien/index-Dateien/L.phtml?id=2052|title=Ларошфуко, Франсуа де|publisher=[[Восточная литература (сайт)|Восточная литература]]|accessdate=22 марта 2011|archiveurl=http://www.webcitation.org/61B9VqUCi|archivedate=2011-08-24}} |
|||
{{ЭСБЕ}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Ларошфуко, Франсуа VI де}} |
|||
{{Библиоинформация |
|||
|PND=118569775 |
|||
|LCCN=n/50/043410 |
|||
|VIAF=46763296 |
|||
|SELIBR= |
|||
|GKD= |
|||
|SWD= |
|||
|WP= |
|||
}} |
|||
[[Категория:Кавалеры ордена Святого Духа]] |
|||
[[Категория:Писатели Франции]] |
|||
[[Категория:Французские писатели]] |
|||
[[Категория:Мемуаристы Франции]] |
|||
[[Категория:Афористы]] |
|||
[[Категория:Философы Франции]] |
|||
[[Категория:Герцоги де Ларошфуко]] |
|||
[[Категория:Пэры Франции]] |
|||
[[Категория:Деятели Фронды]] |
|||
12:06, 2013 ж. сәуірдің 19 кезіндегі нұсқа
| Франсуа VI де Ларошфуко | |
| Туған күні | |
|---|---|
| Туған жері |
Үлгі:Туған жері, Франция |
| Қайтыс болған күні | |
| Қайтыс болған жері |
Үлгі:Париж, Франция |
Франсуа́ VI де Ларошфуко́ (фр. François VI, duc de La Rochefoucauld, 15 қыркүйек 1613, Париж — 17 наурыз 1680, Париж), герцог де Ларошфуко — француз жазушысы, философия, моральдық шығармалардың авторы. Оңтүстікфранцуз тегіне жатады. Ларошфуко. қайраткер жауынгер Фронды. Әкесінің өмір сүрген кезінде (1650 дейін) әдептілік титулын ұстанды Ханзада де Марсийак. Франсуа де Ларошфуко немересі, ол қасиетті Варфоломея түнінде қайтыс болған.
Өмірбаяны
Сарайда тәрбиеленсе де, әр түрлі шытырман оқиғаларға тап болған. Фронда қозғалысына қатысып, ауыр жарақатталған. Қоғамдағы орны ерекше болған. Өмірінде кездескен барлық сезімдері мен қайғылары оның шығармашылығына тікелей әсер еткен. Анна Женевьева Бурбон-Конде|герцогиня де Лонгвильге деген махаббаты ұзақ жылдар бойы оның өмірі мен шығармашылығында негізгі рөл ойнағаныменен, оның карьерасына кері әсерлерін тигізген. Биографтардың пікірінше, кейіннен бұл махаббат айырылысумен аяқталғандықтан, жазушының мизантропиялылығына себепші болған. Өмірінің соңғы жылдарында, жазушыға ұлының өлімі мен аурушаңдылылық кері әсер етті.
Әдеби мұрасы
Максимдер
Ларошфуконың өмірлік тәжірибесінің нәтижесі афоризмдер жинағы-«Максимдер» (Maximes). Бұл кітап тұтас өмірлік философия кодексінен тұрады. Ең алғашқы «Максим» жинағы 1995 жылы анонимді түрде жарыққа шықты. Негізгі жинақтар саны 5 және де оның әрқайсысын автор үнемі жаңартып отырған. ларошфуко адам табиғатына қатты пессимизммен қарайды. Жазушының ең негізгі афоризмі: «Наши добродетели — это чаще всего искусно переряженные пороки». Адамдардың әрекеттернің негізі ретінде ол көбінесе өзін-өзі сүюшілік, мансапқорлық, өзіндік қызығушылықтармен айналысуды қарастырады. Жазушы адамдардығ эгоистік,мақтаншақтығы жайлы жазғанда, көбін өзінің қоршаған адамдардан алған. Оның афоризмдерінің мағынасы ащы. Особенно характерны его жестокие определения, острые и циничные; например: «Все мы обладаем достаточной долей христианского терпения, чтобы переносить страдания… других людей». «Максим» кітабының әдеби мағынасы маңызды хатнама болып табылады.
Ғұмырнама
Ларошфуконың маңызды еңбектерінің бірі- «Мемуары» (Mémoires sur la régence d’Anne d’Autriche), алғашқы басылымы — 1662 . Олар Фронда кезеңінің бағалы дерекнамалары. Осы ғұмырнамада Ларошфуко өзі жайлы ІІІ жақпен, сол кездегі саяси-әскери жағдайларды толық баяндайды.
Отбасы және балалары
[[Файл:Larochef castle2.JPG|thumb|250px|Фамильный Ларошфуко сарайы (Шаранта)]]
- Ата-анасы: Франсуа V де Ларошфуко|Франсуа V (1588—1650), герцог де Ларошфуко және Габриелла дю Плесси-Лианкур (1672 қайтыс болған).
- Әйелі: ( 20-қаңтар 1628дан, Миребо) Андре де Вивонн (1670 қайтыс болған), қызы-Андре де Вивонн, сеньора де ла Беродье және Марии Антуанетты де Ломени. 8 балалары болған. Олар:
- Франсуа VII де Ларошфуко|Франсуа VII (1634—1714), герцог де Ларошфуко
- Шарль (1635—1691), рыцарь Мальтий ордені
- Мария Екатерина (1637—1711), Мадмуазель де Ларошфуко ретінде танымал
- Генриетта (1638—1721), Мадмуазель де Марсийак ретінде танымал
- Франсуаза (1641—1708), Мадмуазель д’Анвиль ретінде танымал
- Анри Ахилл (1642—1698), аббат де Ла Шез-Дье ретінде
- Жан Батист (1646—1672), Шевалье де Марсийак ретінде танымал
- Александр (1665—1721), Аббат де Вертейль ретінде танымал
- Некесіз байланыстары: Анна Женевьева де Бурбон-Конде (1619—1679), герцогиня де Лонгвиль, олардың ұлы:
- Шарль Парис де Лонгвиль<ref> Генрих ІІ оны өз ұлым деп мойындады.