Атональды музыка: Нұсқалар арасындағы айырмашылық
Навигацияға өту
Іздеуге өту
Content deleted Content added
Жаңа бетте: '''Атональды музыка''' ({{lang-el|α}}- болымсыздық қосымша яғни, тональдықтан тыс) - музыкалық ладтық не... |
clean up, replaced: ХХ → XX (2) using AWB |
||
| 1-жол: | 1-жол: | ||
'''Атональды музыка''' ({{lang-el|α}}- болымсыздық қосымша яғни, тональдықтан тыс) - музыкалық ладтық негізінен бас тарту, дәлірек айтқанда, атональдық принципке негізделген музыкалық ағым<ref>Қазақ Совет энциклопедиясы/Бас редакторы М.Қ.Қаратаев - Алматы, 1972, 1 том</ref>. |
'''Атональды музыка''' ({{lang-el|α}}- болымсыздық қосымша яғни, тональдықтан тыс) - музыкалық ладтық негізінен бас тарту, дәлірек айтқанда, атональдық принципке негізделген музыкалық ағым<ref>Қазақ Совет энциклопедиясы/Бас редакторы М.Қ.Қаратаев - Алматы, 1972, 1 том</ref>. |
||
Атональды музыка 20-шы ғасырдың басында Батыс Еуропаның бірқатар елдері мен АҚШ-та тараған. Атональды музыка эстетикалық нормаға сай пайдалынса ғана көркемдік әсер туғыза алады. 1920 жылдары бұл әдіс Р.Штраус, К.Дебюсси, М.Равель, П.Хиндемит, И.Стравинский, А.Онеггер сияқты композиторлардың творчествосында әртүрлі дәрежеде қолданылады. Атональды музыка классикалық халықтық дәстүрлерден біржола қол үзіп, |
Атональды музыка 20-шы ғасырдың басында Батыс Еуропаның бірқатар елдері мен АҚШ-та тараған. Атональды музыка эстетикалық нормаға сай пайдалынса ғана көркемдік әсер туғыза алады. 1920 жылдары бұл әдіс Р.Штраус, К.Дебюсси, М.Равель, П.Хиндемит, И.Стравинский, А.Онеггер сияқты композиторлардың творчествосында әртүрлі дәрежеде қолданылады. Атональды музыка классикалық халықтық дәстүрлерден біржола қол үзіп, XX ғасырдың басында көптеген композиторлардың қолдауын алды. XXІ ғасырдың шығармаларында да Атональды музыка ырғақтарын кездестіруге болады. |
||
== Дереккөздер == |
== Дереккөздер == |
||
<references/> |
<references/> |
||
[[Санат: |
[[Санат:Музыка]] |
||
15:23, 2015 ж. наурыздың 29 кезіндегі нұсқа
Атональды музыка (гр. α- болымсыздық қосымша яғни, тональдықтан тыс) - музыкалық ладтық негізінен бас тарту, дәлірек айтқанда, атональдық принципке негізделген музыкалық ағым[1].
Атональды музыка 20-шы ғасырдың басында Батыс Еуропаның бірқатар елдері мен АҚШ-та тараған. Атональды музыка эстетикалық нормаға сай пайдалынса ғана көркемдік әсер туғыза алады. 1920 жылдары бұл әдіс Р.Штраус, К.Дебюсси, М.Равель, П.Хиндемит, И.Стравинский, А.Онеггер сияқты композиторлардың творчествосында әртүрлі дәрежеде қолданылады. Атональды музыка классикалық халықтық дәстүрлерден біржола қол үзіп, XX ғасырдың басында көптеген композиторлардың қолдауын алды. XXІ ғасырдың шығармаларында да Атональды музыка ырғақтарын кездестіруге болады.
Дереккөздер
- ↑ Қазақ Совет энциклопедиясы/Бас редакторы М.Қ.Қаратаев - Алматы, 1972, 1 том