Иғтикаф: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
ш clean up, replaced: Пайдаланған әдебиет → Дереккөздер using AWB
ш А.С.Кизиров И’тикаф бетін Иғтикаф бетіне жылжытты: Қазақтың "Иғтикаф" сөзі арабтың "اعتكاف" сөзі кеңінен тараған баламасы
(Айырмашылық жоқ)

11:24, 2017 ж. маусымның 15 кезіндегі нұсқа

И’тикаф (араб. •BџTоA) – уақытын өз еркімен мешітте өткізу, шариғат заңы бойынша ислам дініндегі ерікті ғибадат түрі. Мұсылмандар ораза айында жалған (фәни) дүниенің қызығына ермей, құлшылық ету үшін уақытын өз қалауымен мешітте өткізеді. Мұның бір мысалы ретінде пайғамбар жасына (63-ке) толғаннан кейінгі өмірін қылуетте (жер астындағы жайда) өткізген Қожа Ахмет Иасауиді айтуға болады. И’тикаф екі түрге бөлінеді: бірі – И’тикаф -уәжиб, яки міндетті И’тикаф (серт еткенде орындалатын И’тикаф), екіншісі – И’тикаф -мандуб, яки ерікті И’тикаф Шарттары: И’тикаф жасаушы кәмелетке толған, ақыл-есі бүтін мұсылман болуы; И’тикаф жасаушы өзінің И’тикаф жасамақшы ниетін күн батқанша білдіруі; И’тикаф жасалатын орын мешіт болуы; уақытын белгілеу (3 күннен кем болмауға тиіс); мешіттен себепсіз шықпау; И’тикаф кезінде ораза ұстау. И’тикаф жасаймын деп серт етіп, жасамағандар кәфарат қағидасымен жазаланады.[1][2]

Дереккөздер

  1. “Қазақстан”: Ұлттық энциклопедия/Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы “Қазақ энциклопедиясы” Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9
  2. Ислам. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2010 ISBN 9965-26-322-1