Детекторлы қабылдағыш

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Ең қарапайым детекторлы қабылдағыштың сұлбасы.
Ол L1 орамасы және C1 сыйымдылығы өзгертілмелі конденсатордан тұратын тербелмелі контурға жалғанған антенна мен жерқосқыштан, детектор қызметін атқаратын VD1 диодынан, C2 коденсаторы мен BF1 құлаққабынан тұратын төменгі жиіліктер сүзгіден және құлаққаптың өзінен тұрады.

Детекторлы қабылдағыш — радиоқабылдағыштың ең қарапайым түрі. Ол антенна және жерқосқышқа жалғанған тербелмелі контурдан, амплитуда арқылы модуляцияланған сигналды демодуляциялайтын диодты детектордан тұрады. 192030 жж. дейін диодты детекторлардың орнына жартылай өткізгіш кристалды детекторлар қолданылған. Дыбыс жиілігіндегі электр сигналын кедергісі бірнеше мың омды құрайтын құлаққап арқылы тыңдауға болады.

Тіпті қуатты деген радиобекеттердің хабарларын қабылдау үшін детекторлы қабылдағышқа ұзындығы бірнеше метрден кем болмайтын антенна және сапалы жерқосқыш қажет. Бұндай радиоқабылдағыштың жалғыз маңызды артықшылығы —оның жұмыс істеуі үшін қуат көзі керек емес және оны дайындау оңай.

Тағы қараңыз[өңдеу | қайнарын өңдеу]