Коннотация

Коннотация (лат. connotatio; con — «бірге» және notare — «белгілеу») — тіл бірлігінің эмоциялық, бағамды немесе стилистикалық рең білдіруі. Кең мағынасында: тіл бірлігінің грамматика және заттық-ұғымдық мағынасын толықтырып, оған эксперссивті сапа беретін бөлігі. Коннотация — сөйлеушінің тәжірбиелік, тарихи, мәдени, танымдық біліміне, олардың сәз болып отырған нәрсені үнатуы не ұнатпауына, бағалауына, стильдік деңгейге, тіл қызметінің саласына, олардың әлеум. қатынасына және т. б. байланысты болатын құбылыс. Tap мағынасында: Коннотация тіл бірлігі мағынасының бөлігі, сол мағынаның ассоциотипті-образдық ішкі тұлғасын түсінуден туындайтын қосымша мағынасы, яғни троп не сейлеу фигурасы болып табылады. Коннотацияның субъектілігін бір сөздің қарама-қарсы мағынада қолданыла апуынан байқауға болады. ХІV ғасырдың аяғынан бастап «Коннотация» термині эмоциялық бояу бар сөздерге байланысты қолданылады.