Ксилография

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Ксилография (гр. xylon – ағаш, гр. grapho – жазамын) – ағашқа жасалған гравюра. Бұл гравюра қатты да серпімді ағаш кесіндісіне ойып салынады. Негізінен гравюраға қатты ағаш кесінділері – алмұрт, самшит, құрма пайдаланылады. Гравюрада ақ болып қалуға тиісті жерлер штихель деп аталатын арнаулы қашаумен шұңқырлап ойылады, ал әлгіндей қашау тимеген жерлер қағаз бетінде қап-қара боп бедерленеді. Бейнелейтін сурет ағаш бетінде түгелімен қашалып болғаннан кейін, тақтайға баспахана бояуы жағылады да, үстіне қағаз жапсырылып, арнайы сырғытпа доңғалақпен әрлі-берлі тапталып тегістеледі. Осылай гравюра (ксилография) басылып шығады. Ксилография алғаш рет Қытайда (6 ғ.) пайда болып, кейіннен Еуропаға (16 ғ.) жетті. Оның айтулы шебері ағылшын графигі Т.Бьюик болды. Орыс суретшілерінен Ксилогафиямен В.Фаварский, А.Остроумова-Лебедева айналысты.[1][2]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8
  2. Полиграфия, өлшеу техникасы, ағаш өңдеу жабдыктары және металл өңдеу техникасы мен технологиясы: Қазақша-орысша терминдердің түсіндірме сөздігі.