Наталья Николаевна Гончарова

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Наталья Николаевна Гончарова алғашқы некесінен Пушкина, екінші некесінен — Ланская (1812 жылдың 27 тамызында [8 қыркүйегінде] Тамбов губерниясының Кариан иелігінде туылып,— 1863 жылдың26 қарашасында [8 желтоқсанында] Санкт-Петербургте қайтыс болған) —Александр Сергеевич Пушкиннің жұбайы. Оның өлімінен соң жеті жылдан кейін генерал Петр Петрович Ланскийге тұрмысқа шыққан. Оның Пушкиннің өміріндегі рөлі оны соңғы дуэльге дейін әкелді. Қазіргі күнге дейін бұл тақырып пікірталас үстінде. Жаңа құжаттамалық және эпистолярлы материалдар ашылғаннан кейін Наталья Николаевна жеке тұлғасы туралы мәліметтер қайта қарастырылды.

Ата-анасы[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Натальяның әкесі, Николай Афанасьевич Гончаров (1787—1861), көпестер мен өндірісмен айналысушылар, кейін Елизавета Петровна императрицасы кезінде дворяндыққа ие болған отбасынан шыққан. 1789 жылы Афанасий Николаевичке берілген арнайы жарғымен Екатерина II Гончаровтықтарға ұрпақтық дворяндық бергендігін дәлелдеді. Николай Афанасьевич отбасындағы жалғыз ұл болатын. Ол керемет білім алды: неміс тілін жақсы, ағылышын және француз тілдерін (оның гувернёрлерінің бірі, Жан-Поль Мараттың ағасы Будри болатын), отбасының басқа мүшелеріне қарағанда орыс тілін де жақсы білетін, өлеңдер жазып, скрипкада, виолончельде ойнайтын.

Балалық шағы мен жас кезінде[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Наталья Николаевна Гончаровтар отбасының 7 баласының бесіншісі болған; ең кіші қызы София 1818 туылып, бірден қайтыс болды. Наталья Тамбов губерниясының Кариан ауылында дүниеге келген, ол жерге Гончаровтар отбасы 1812 жылғы Отан соғысы кезінде көшіп кеткен. Наталья балалық жағы мен жас кезін Мәскеудің Ярополец (Мәскеу губерниясы) жәнеи Полотняный Завод (Калужск губерниясы) иеліктерінде өткізді.

Пушкинмен Танысуы. 1828—1831 жылдар[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Пушкин Наталья Гончарованы1828 жылдың желтоқсанында Мәскеуде, танцмейстер Йогельдің балында кезіктірді.1829 жылдың сәуір айында ол Фёдор Толстой-Американецтен Натальяның қолын сұрады. Гончарованың анасының жауабы онша анық болмады, Наталья Ивановнаның ойынша 16-жасар қызы некеге отыру үшін әлі тым жас, бірақ жоқ деп те жауап берген жоқ. Пушкин Иван Паскевичтің қызмет үстіндегі әскеріне Кавказға кетіп қалады. Ақынның сөздері бойынша, оны Мәскеуден «Еріксіз қайғы қуды», сол жылдың қыркүйек айында ол Мәскеуге қайтқан кезде Гончаровтар оны суық қарсы алады. Наталья Николаевнаның ағасы Сергейдің естелігі бойынша, «Наталья Ивановна мен Пушкиннің арасында жиі жиі ұрсыстар, түсінбеушіліктер болып тұратын, өйткені Пушкин құдайға сыйынушылық туралы, император Александр Павлович туралы анда санда айтып қоя беретін», үлкен Гончарова әлдеқайда діншіл болатын, ал өліп кеткен императорға жақсы сеніммен қарайтын. Сонымен қатар ақынның саяси сенімсіздігі де, кедейлігі де, қарттарға қызығушылығы да өз рөлін ойнады.

А.С.Пушкинмен некесі[өңдеу | қайнарын өңдеу]

1831 жылдың 18 ақпанында (2 наурыз) мәскеу шіркеуінде некелері қиылды. Сақиналарды ауыстырған кезінде Пушкиннің сақинасы бірінші еденге түсіп кетеді, сосын оның майшамы сөніп қалады, сол кезде ол ренжіп: «Барлық жаман жорамалдар!» деген екен. «Мен үйленгенмін — және бақыттымын; бір ғана тілегім, өмірімде ештеңе өзгермесе екен, бұдан жақсы ештеңені қаламаймын. Бұл күй мен үшін жаңа күй, жаңа туған нәрестедеймін», — деп Пушкин өзінің досы Плетнёвке тойдан кейін жазған болатын. Жастар Мәскеудегі Пушкиннің жалдамалы пәтерінде тұрды.

Пушкиннің өмірінің соңғы айлары, дуэль және өлімі[өңдеу | қайнарын өңдеу]

1836 жылы көктемде Надежда Осиповна қайтыс болды. Пушкин, анасымен жақындасып, оның өмірінің соңғы кездерін өте қатты қиналып өткізді. Гончаровтар мұрағатынан табылған Наталья Николаевнаның хаты (1836 шілде), оның күйеуінің жағдайын керемет түсінгенін дәлелдейді. Онда Пушкиннің айтуынсыз, ол Гончаровтар отбасының отағасы майорат ағасы Дмитрийден оған әпкелерімен бірдей асырауды сұрайды.

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

• Абрамович, С. Л. Пушкин в 1836 ж. Предыстория последней дуэли. — Л. : Наука, 1984. — (Литературоведение и языкознание).

• Ахматова, А. А. Гибель Пушкина. Вступительная статья «Неизданная статья Анны Ахматовой о гибели Пушкина» / подгот. текста и примеч. Э. Г. Герштейн // Вопросы литературы. — 1973. — № 3. — С. 191—236.

• Беляев, М. Д. Н. Н. Пушкина в портретах и отзывах современников. — М. : Изд. Комитета популяризации худож. лит. при Гос. академии истории материальной культуры, 1930.