Оқшаулатқыш

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Темір жолдағы керамикалық оқшаулатқыш
Политиленмен қапталған өткізгіш мыс
3-core copper wire power cable, each core with individual colour coded insulating sheaths all contained within an outer protective sheath
PVC-sheathed Mineral insulated copper cable with 2 conducting cores
Coaxial Cable with dielectric insulator supporting a central core

Оқшаулатқыш, электрлік оқшаулатқыш – 1) меншікті электрлік кедергісі өте үлкен зат (диэлектрик).[1] 2) Электр потенциалы әр түрлі жабдықтарды немесе оның жеке бөліктерін электр оқшаулауға, олардың жерге, корпусқа, ғимаратқа қысқа тұйықталуын болдырмауға арналған электртехнткалық құрылғы. Электр оқшаулау – өткізгіштердің тікелей түйісуі немесе олардың арасында электрлік тесу болмау үшін оларды диэлектрикпен бөлу. Оқшаулатқыштар электр энергиясын тарату желілерінің тіректеріне сымдарды бекітуге арналған желілік (істікті және аспалы), тарату құрылғыларының токөткерме бөліктерін монтаждауға арналған стансалық және әр түрлі электр аппараттарының, машиналарының бөлшектерін бекітуге және бөлектеуге арналған аппараттық (құралымдары әр түрлі, мысалы, табақша, оқтауша түрінде) деп ажыратылады. Шыны мен фарфордан жасалған оқшаулатқыштар көп тараған. Соңғы кезде электр және механика қасиеттері жоғары полимерлік оқшаултар кеңінен қолданыс табуда. Полимерлік оқшаулытқыштарды жасау технологиясы энергия жағынан тиімді, автоматтандыруға ыңғайлы. 3) Радиотехникада электр оқшауланған– ұзындығы жұмыстық радиотолқын ұзындығының 1/4-іне тең, бір ұшы қысқа тұйықталған, екінші ұшының кедергісі өте үлкен екі сымдық немесе каоксиалдық желінің кесіндісі. Аса жоғары жиілікті радиоқұралымдарда олар тірек немесе желідегі жасанды саңылау (үзік) ретінде пайдаланылады.

Ішкі сілтемелер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ энциклопедиясы 7- том