Автолитография

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Автолитография (гр. autos – өзім, гр. lіthos– тас және гр. Qrapho– жазамын) – басылатын бейнені литограф шебер емес, суретшінің өзі литографиялық тасқа түсірудің бір түрі.

Репродукциялық литографияда салынған автолитографиялық өрнекті арнаулы маман литограф. тасқа не автолитограф. қағазға қайта жаңартып өрнектейді. Қазақстан бейнелеу өнерінде Автолитография 1950 - 60 ж. пайда болып, өркендеді. Қазақстанда Автолитографиямен бірінші болып график-суретші Р.В. Великанова, одан кейін К.П. Баранов, Е.Бейсембинова, И.Исабаев, Ә.Рахманов, т.б. айналысты. Аның дамуына график-суретшілер Е.М. Сидоркин, М.Қисамединов, Қ.Қаметов, т.б. шығармашылық ықпал етті. Автолитография полиграфияда жиі қолданылады.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8