Бұл мақала әлі тексерістен өтпеді. Тексерілмеген мақалалардағы мәліметтер сенімсіз болуы мүмкін.
Тексерушілерге нұсқаулықты оқу үшін оң жақтағы көрсет дегенді басыңыз.
Мақала тексерушілерге: мақаланы тексерілді деп белгілеу үшін бұл үлгіні алып тастаңыз. Мақаланы тіркелгеніне 6 ай болған, 500 өңдеме жасаған барлық қатысушылар және осы екі шарттың біреуін болсада қанағаттандыратын қатысушылар тексерілді деп белгілей алады. 2015 жылдың шілдесінен бергі тексерілмеген мақалалар мына санатта тізімделеді: Санат:Уикипедия:Тексерілмеген мақалалар. Осы айдағы тексерілмеген мақалалар санатын бастау.
Адаптация теориясы - (лат. adaptatio бейімделу, икемделу) орыс. теория адаптации - үндіеуропалық флективті формалардың шығу тегі туралы 19ғ. ортасында ұсынылған ғылыми болжамдардың бірі. Ол бойынша сөз түрлендіруші қосымшалар мен есімдіктер бір-біріне тәуелсіз дербес дамыған, тек кейін грамматикалық мағыналарды білдіру үшін өзара бейімделген. Адаптация теориясысын Ф.Бопптың агглютинация теориясына қарама-қарсы ұсынған - санскрит тілін зерттеуші А.Людвиг. Оның түсіндіруінше, үнді-еуропалық есім мен етістіктің жалғаулары алғашында жинақты сілтеу мағынасындағы негіздерді жасайтын суффикстер болған. Бірақ әр түрлі мағыналар мен қатынастарды білдіру қажеттілігіне байланысты бұл көне негіздер флективті мағына беретін болған да, ал олардың бұрынғы суффикстері жаңа грамматикалық категорияларды білдіруге бейімделген. Адаптация теориясы Боппқа қарсы бағытта эволюция теориясымен сабақтасып жатыр (Ф.фон Шлегель). Агглютинация теориясынан бұрын шыққан, бірақ жақтаушылары аз болған бұл теория бойынша, жалғаулар - алғашқы, ал есімдік - жалғаулардан шыққан кейінгі элементтер деп түсіндіріледі. [1]