Геоакустика

Геоакустика(грек. g — Жер және акустика) — акустиканың дыбыстық, инфрадыбыстық және ультрадыбыстық толқындардың жер қыртысында таралуын зерттейтін бөлімі. Сондай-ақ Г-ға табиғи процестер кезінде пайда болатын толқындарды (мыс., жер сілкінудің акустикалық хабаршысы), жер қыртысының құрылысы мен оның жоғ. қабаттарының қасиеттеріне байланысты пайда болатын қасиеттеріне байланысты пайда болатын (акустикалық барлау, сейсмикалық барлау, терең сейсмикалық зондылау, т.б.) серпінді толқындарды зерттеу де жатады. Г-ның әдістері ультрадыбыстың практикалық мақсатта алғаш рет пайдалануына байланысты пайда болды. Бірақ жоғары жиіліктегі ультрадыбыстар (20 кГц және одан да жоғары) жер қыртысында көбірек жұтылатындықтан, бұл әдістермен бірнеше ондаған м тереңдікке дейін ғана зерттеулер жүргізіледі. Төм. дыбыстық жиілікте және инфрадыбыстық жиіліктерде дыбыстық есітілу тереңд. өседі де, қиманы жете зерттеу мүмкіндігі азаяды. Сейсмикалық барлаудың көмегімен жер қыртысының бірнеше км тереңдікке дейінгі қабаттары зерттеледі. Қатпарлы қабаттардың құрылысын дәлірек айқындау мақсатында ұңғымаларда дыбыстық каротаж тәсілі пайдаланылады.

Дереккөздер

“Қазақ Энциклопедиясы”, 2-том