Квазиәліппе жазуы

Квазиәліппе жазуы (консонанттык жазу) орыс. консонантное письмо — әрбір танбасы белгілі бір дауыссызды (дауысты дыбыс нөлдік сипатта) білдіретін буын жазуы. Квазиәліппе жазуында белгілі танба Са, Се, Сі, Си, Со, Со дыбыстық тіркестерді білдіреді. Танбаның бастапкы мағынасы әдетте"дауыссыз + а" болып белгіленген. Бұл жазуды б.з.д. 2000 жылдарда Батыс семиттеройлап тапқан, оған Жерорта тенізі манындағы басқа жазулардын (Египет, крит-микен, лувия иероглифтері) әсері тиген деп және протобибл буын жазуы (к. библ. жазуы) негізінде шығуы мүмкін деп жорамалдауға болады. Квазиәліппе жазуы танбаларынын аздығы, үйрену жылдамдығы жағынан барлык жазулардын ішінде неғүрлым үнемді жазу болып табылады, бірак оның мәтіндері окуға ауыр. Квазиәліппе жазуын б.з.д. 1000 жылдардын 1-жартысында Кіші Азия халыктары, б.з.д. 9—8 ғғ.-да гректер оны қайта жөндеп, дауыссыз, дауысты фонемалары жеке-жеке танбаланатын жазу жүйесін — әліпбиді жасаған.