Палеотекті Тау Жыныстары
ПАЛЕОТЕКТІ ТАУ ЖЫНЫСТАРЫ, палеогенді жыныстар (грек. palaіos – көне) – бастапқы минералдық құрамы біршама өзгерген эффузиялық тау жыныстары. Бұл терминді алғаш 1894 ж. норвег ғалымы В.Бреггер енгізген (1851 – 1940). Мұнда кайнотекті атауына порфир немесе порфирит жалғауы қосылып аталынады. Мысалы, базальт – базальттік порфирит, риолит – риолиттік порфирит. Палеотекті тау жыныстарында қышқыл жанартаулық шыны ыдырап, кварц-дала шпатты агрегатқа айналып, пелиттенеді, серициттенеді, негізді және орта шынылар хлоридтенеді, карбонаттанады. Осы өзгерістерге байланысты тау жыныстардың сырт бейнесі, онымен қоса жылтырлығы жоғалып, сынғыштығы өзгереді. Палеотекті тау жыныстарының қышқылы – қызғылт, сілтілісі – күлгін, орта және негіздісі – жасыл реңді болып келеді.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ “Қазақ Энциклопедиясы”, V-том
 | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |