Саяси мимикрия

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Мимикрияның бір көрісі өзін император деп жариялаған Наполеон Бонапарт

Саяси мимикрия - [ағылш. - еліктеу] - қандай да бір пайдаға қол жеткізу үшін қоршаған саяси-әлеуметтік ортаға, өмірдің қалыптасқан жағдайларына икемделу. Саяси мимикрияда төңкерістен кейін бұрынғы үстемдік етуші тап өкілдерін жеңіске жеткен топпен ынтымақтастыққа барғаны үшін кінәлаған.

Саяси мимикрия психологиясы жеке тұлға, топтар мен саяси ұйымдар деңгейлерінде көрініс табады. Бірінші жағдайда нақты бір саяси қайраткер саяси мимикриясы туралы айтылады. Мысалы, Наполеон Бонапарт өзін император деп жариялаудан бұрын монархияға қарсы төңкерісті қорғаушы ретінде көрсетті. Екінші жағдайда кішігірім адамдар тобының саяси мимикриясы айтылады. Олар билік басына өздерінің мүддесін қорғау мақсатында келе отырып, өздерін барлық халық мүддесін қорғаушы ретінде жариялайды. Үшінші жағдайда бұқара қолдауына ие болуға ұмтылған саяси ұйым, партия немесе қоғамдық-саяси қозғалыстың саяси мимикриясы айтылады.

Саяси мимикрияның кең тараған тәсілдері - популизм, насихаттық шешендік, сайлау науқаны кезіндегі шындыққа жуыспайтын уәделер беру. Саяси мимикрия тәсілдеріне жүгіну қажеттілігі мен олардың тиімділігі қоғамның саяси мәдениеті мен саяси санасының деңгейіне байланысты. Дамыған демократиялық, ашық қоғамда саяси мимикрияның өзін-өзі қорғау құралы ретіндегі қажеттілігі төмендейді. [1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Саяси түсіндірме сөздік. – Алматы, 2007. ISBN 9965-32-491-3