Шығыс аристотелизмі

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Шығыс аристотелизмі немесе фалсафааристотелизмнің Орта ғасырлардағы Шығыс елдерінде тараған саласы.

X ғасырдың ортасына қарай Аристотельдің басты еңбектерінің бәрі араб тіліне аударылды. Олардың негізінде бүкіл ғылымдарды біріктіретін философиялық бағыт қалыптасты. Шығыс ойшылдары барлық ғылымдарды теориялық (физика, математика, метафизика) және практикалық (этика, экономика, саясат) деп бөлген. Логиканы білім құралы деп те, жеке ғылым деп те түсінген. [1]

Бұл бағыт бойынша, алғашқы негіз ретінде Аллаһ қарастырылған, материя (хаюла) мен пішін (сурат) жеке-жеке түсініктер болып қарастырылған, бүкіл адамдарға тән актуалды ақыл мен әр адамға жеке даритын потенциалды ақыл бар деп есептелген.

Шығыс аристотелизмнің негізгі өкілдері:

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Т.Ибрагим. Перипатетизм арабоязычный, фалсафа — Новая философская энциклопедия

Тағы қараңыз[өңдеу | қайнарын өңдеу]