Шүйгін

Шүйгін , қазіргі түсінігімізде, — құнарлы шөбі, суы мол, шұрайлы жер. «Бүкіл жаз бойы мал аяғы тимеген қыстау төңірегінің шөбі шүйгін» (Береке.). Бүгінгі күні «шүйгін» сөзі тек шөптің құнарлылығына байланысты ғана айтылатын болса, көне түркі тілінде өзгешелеу мағына меншіктенген: чівгін — тоқ, жұғымды, кенеуі мол ұғымында адам пайдаланатын ас, тағамға да қолданылған. «Чівгін аш»— жұғымды ас. Осы мағынада қазіргі түркі тілдері ішінде қырғыздарда сақталған чүйгүн — жұғымды (тамақ жөнінде). Біздің тілімізде тек, жоғарыда көрсетілген, шөппен байланысты айтылады.