Экологиялық нормативтер

Экологиялық нормативтер – адамның өзін қоршаған табиғи ортаға рұқсат етілген шекті әсер етуінің ғылыми негізделіп, заңнамалық тұрғыда белгіленген шамасы. Қоршаған орта сапасы нормативтерінің мазмұнына қойылатын жалпы талаптар халықтың экология тұрғыдан қауіпсіздігі; тірі табиғаттың да, адамның өзінің де зәузаттық қорын сақтау; тұрғын халықтың қалыпты тіршілік етуінің табиғи жағдайларын ұдайы жаңғыртып отыру және орнықты экономика дамыту. Нормалаудың мақсаты – қоғам дамуының экономика және экология мүдделерін ұштастыру. Экологиялық нормативтердің шекті ұйғарынды шамасы – қоғам дамуының қазіргі технология сатысында экономика және экология басымдықтардың арасындағы ымыра. Сондықтан Экологиялық нормативтер қоғамның шешетін міндеттеріне қарай өзгеруі мүмкін. Ол қауіптілік шегімен – қоршаған ортадағы қоспаның құрамында адам денсаулығына зиянды заттардың болуы деңгейімен айқындалады. Елдің үкіметі әлеуметтік-экономика жағдайларға қарай оны уақыт кезеңіне арнап белгілейді, олардың заң күші болады. Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымы қоршаған орта жай-күйінің гигиеналық өлшемін әзірлеу арқылы оның сапасының стандарттарын нақтылауға мүмкіндік берді. Атап айтқанда, атмосферада болатын қос тотықты күкірттің нормативі жылына орта есеппен 0,06 мгм3-дан және тәулігіне орта есеппен 0,10 – 0,15 мгм3-дан аспауға тиіс. Көптеген елдерде жекелеген ластаушы заттардың шығарылуының белгілі бір технологиялар үшін белгіленген қоршаған ортаны ластаудың тұрақты және көшпелі көздерінің Экологиялық нормативтері кеңінен қолданылуда. Қолданыстағы және жаңадан іске қосылатын қуаттардың стандарттары жиі бөлінеді.