Ұ

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
  Қазақ кирил әліпбиі  
-{Аа}- -{Әә}- -{Бб}- -{Вв}- -{Гг}- -{Ғғ}- -{Дд}-
-{Ее}- -{Ёё}- -{Жж}- -{Зз}- -{Ии}- -{Йй}- -{Кк}-
-{Ққ}- -{Лл}- -{Мм}- -{Нн}- -{Ңң}- -{Оо}- -{Өө}-
-{Пп}- -{Рр}- -{Сс}- -{Тт}- -{Уу}- -{Ұұ}- -{Үү}-
-{Фф}- -{Хх}- -{Һһ}- -{Цц}- -{Чч}- -{Шш}- -{Щщ}-
-{Ъъ}- -{Ыы}- -{Іі}- -{Ьь}- -{Ээ}- -{Юю}- -{Яя}-

Ұ, ұ — тек қазақ тілінде кездесетін кириллицаға негізделген әліпби әрпі. Қазақ әліпбиінің 29-шы әрпі болып келеді, бастапқы кезде Ӯ деп белгіленген.

Жуан, қысаң, еріндік дауысты дыбысты белгілейтін әріп. Сөздің барлық буынында кездеседі. Бірінші буында "ұ" немесе "о" дыбысы келсе, екінші буындағы қысаң дауысты "ы" дыбысы "ұ" болып айтылады. Мысалы, айтылуы - құлұқ, жұлұн, орұн, отұз, сойдұм жазылуы - құлық, жұлын, орын, отыз, сойдым. Сондай-ақ, сөз басындағы "Р" дыбысының алдынан да "ұ" дыбысталуын жиі байқаймыз (айтылуы - ұрұқсат, ұру; жазылуы - рұқсат, ру)[1] [2].

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
  1. Қазақ Совет энциклопедиясы/Бас редакторы М.Қ.Қаратаев - Алматы, 1972, 5 том
  2. Кеңесбаев І., Мұсабаев Ғ., Қазіргі қазақ тілі. Лексика. Фонетика, А., 1962
Ортаққорда бұған қатысты медиа файлдар бар: Cyrillic alphabet