Ақбарақ-бекет

Ақбарақ-бекет - Ресейдің Сібірлік әкімдері 1833 жылы Баянауыл округін құрар қарсаңында, яғни 1829 жылы Павлодармен аралықта Қалқаман - Жамантұз - Қайдауыл - Жалғызқұдық - Қарасор бекеттерін ашады.

Павлодардан Қалқаман 40 шақырым - ол кезде бір күндік жер. Баянауылға барғандар да, Баянауылдан қайткандар да Қалқаман бекетіне түнемей өте алмайды. Екібастұзды алғаш игере бастаған кепес Артемий Деров Омбыға (Транссібір жолына) көмір жеткізу үшін 1893-95 жылы Ертіске дейін темір жол салғанда Қалқаман бекет міндетін атқарады.

Алтай түрлі түсті металдар тресі бұл темір жолды 1924 жылы бұзып, рельстерін Өскемен - Ридцер темір жолын салуға пайдаланады да, Қалқаман қайтадан бұрынғы бекеттік міндетін атқарып қала береді. Қазақтар оны Ақбарақ деп атады. Өйткені жазықта ақ шағала жалғыз үй көзге алыстан ұшырасатын. «Ақбарақ көрінгенде болдырып келе жатқан атқа да жан бітеді» деген сөз сол уақытган қалған.

Қаныш Ақбарақ табалдырығын тұңғыш рет 1911 жылы аттады. Содан кейін Павлодар - Баянауыл, Баянауыл - Павлодар аралығына сапар шеккен сайын мұнда екі реттен қонып жүрді. Қаныш Сәтбаев дала күзетшісі Ақбарақ-бекетті соңғы рет 1959 жылы көрген. Машинадан түсіп, төңірегін айналып көп жүріпті. Бүгінде Павлодар - Баянауыл аралығында елді мекен жетерлік. Баска бекеттердің іргесі де қалмаған. Ал Ақбарақ-бекет сайын далада, күре жолдардан жырақта әлі түр.