Тарбағатай жотасы
| Тарбағатай жотасы | |
| Сипаттамасы | |
|---|---|
| Тау жүйесі | |
| Пайда болған кезеңі | |
| Ұзындығы |
300 км |
| Ені |
30-50 км |
| Ең биік шыңы | |
| Биіктігі |
2991 м |
| Орналасуы | |
|
47°11′18″ с. е. 82°27′59″ ш. б. / 47.18833° с. е. 82.46639° ш. б. (G) (O) (Я)Координаттар: 47°11′18″ с. е. 82°27′59″ ш. б. / 47.18833° с. е. 82.46639° ш. б. (G) (O) (Я) | |
| Елдер | |
|
| |
|
| |
Тарбағатай – Зайсан және Балқаш-Алакөл қазан шұңқырлары аралығындағы су айрық жота.
Географиялық орны[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Шығыс Қазақстан облысы Тарбағатай ауданы жерінде. Абсолюттік биіктігі 2991 м (Тастау). Жота ендік бағытта батыстан шығысқа қарай 300 км-ге созылып жатыр, ені 30-50 км. Шығысында Сауыр жотасына ұласады.
Геологиялық құрылымы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Палеозойдың шөгінді тақта тас, әк тасынан; пермь, тас көмір, девонның құм тасынан; батыс бөлігі силур және кембрий дәуірінің күшті дислокацияланған вулканогендік интрузиялы гранитінен түзілген. Солтүстік беткейі оңтүстікке қарағанда жатықтау, оңтүстігі тік, шатқалды. Жотадағы палеозойдың әк тастарында карст құбылыстары көп байқалады.
Климаты[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Климаты континенттік. Жылдық жауын-шашын 300-500 мм.
Өсімдігі мен жануарлар дүниесі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Өсімдік және жануарлар дүниесі жағынан Алтайға ұқсас. Етегіндегі шөлейтте жусанды бетеге, бұта; тау аралық аңғарда тау шалғыны және көк терек, жабайы алма, тобылғы, арша; солтүстік беткейінде тал басым өседі. Марал, тау ешкі, арқар, аю, түлкі, борсық, қарсақ, суыр мекендейді. Жоғарғы бөлігіндегі альпі шалғыны - жазғы жайылым.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Қазақ совет энциклопедиясы, 10-том