Балауыз кескіндеме

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Балауыз кескіндеме — кескіндеме техникасының бір түрі. Балауыз кескіндемеде бояуды араластыру үшін балауыз қолданылады. Балауыз дымқылға бұзылмайды, химикалық өзгеріске баяу ұшырайды. Сондықтан бұл әдіспен салынған туындылар ғасырлар бойы алғашқы қалпын сақтайды. Біздің заманымыздан бұрынғы 14 ғасырдан Ежелгі Мысырда ғибадатханалардың қасбетін безендіруге Балауыз кескіндеме әдісі кең қолданылған. Біздің заманымыздан бұрынғы 5 ғасыр Ежелгі Грекияда Балауыз кескіндеменің аса төзімді әдісі — энкаустика ойлап табылған. Бұл әдіс бойынша, қатты қыздырылған балауыз бояулар жылытылған жерге ыстық қола күрекшемен жапсырылады. Энкаустика негізінен станоктік кескіндемеде, көлемді ескерткіштер дымқыл бөлмеде немесе сыртқы қабырғаларға салынған кезде қолданылған. Мысырдағы Фаюм портреттері (б.з.б. 1 ғ. — б.з. 4 ғ.) мен Византия икондарында (12 ғасыр) энкаустика біртіндеп Балауыз кескіндеме техникасының қарапайым түрімен алмастырылған. Мұнда бояу скипидар және балауыз темперамен (жеңіл майлардың сұйық қосындысы) араластырылады. Бұл бояулар ұзаққа төзбейді, бірақ арзан әрі қолдануға оңай. Қазіргі кезде Балауыз кескіндеме ертедегі кескіндемелерді қалпына келтіру үшін қолданылады.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, II том;