Индрикотерий
Индрикотерий Қазбалық ауқымы: Олигоцен, 34–23 Ma | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
P. transouralicum скелеті, Токиодағы Ұлттық табиғат мұражайы
| ||||||||||||||||
Ғылыми топтастыруы | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Үлгілік түрі | ||||||||||||||||
Aceratherium bugtiense Pilgrim, 1908 | ||||||||||||||||
Species | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Синонимдері | ||||||||||||||||
Genus synonymy
Species synonymy
|
Индрикотерий (лат. Indricotherium) - тақтұяқтылар отрядының қазбадан табылған бір тұқымдасы. 3 туысы (Paraceratherium, Indricotherium, Benaratherium) белгілі. Парацератерий туысына жататын "prochorovi" деген түрінің қазба сүйектері Қазақстанда Арал теңізі маңынан ең төменгі миоцен шөгіндісінен табылған. Индрикотерий туысынан "transouralicum" деген түрі Қазақстанда Торғай өзені бойында орта олигоцен шөгіндісінен табылған. Индрикотерийдің биіктігі (шоқтығынан) 4,5 м - ге дейін, басқа керіктерге қарағанда мойыны ұзын, аяқтары ұзын, тік біткен үш саусақты. Мүйізі болмаған. Екі-екіден жоғарғы және төменгі сойдақ тістері (үлкейген күрек тіс) болған. Ағаш бұта жапырағымен, жас бұтақтармен қоректенген. Индрикотерй миоценнің аяғында олигоцен дәуірі басында өліп біткен, және қай мезгілде болса да, тіршілік еткен сүтқоректілердің ішіндегі ең ірісі. Бұл алып керіктің тасқа айналған сүйектері Алматыда Қаз. КСР ғылым академиясының Зоология институтының табиғат музейіне қойылған. Индрикотерий Евразияда олигоценде тіршілік еткен.[1]
Дереккөздер
[өңдеу | қайнарын өңдеу]- ↑ Қазақ Совет Энциклопедиясы, Алматы 1974,5 том.