Саянов Виссарион Михайлович

Саянов Виссарион Михайлович (16. 6. 1903, Иванушкинск дер., қазіргі Иркутск обл., Киренск ауд., - 22. 1. 1959. Ленинград) – орыс совет жазушысы. 1922 – 1925 ж. Ленинград университетінде оқыды. Әдеби қызметін ақын ретінде бастады. Алғашқы «Таң» атты өлеңі 1923 ж. жарық көрді. Тұңғыш өлеңдер жинағы 1926 ж. шықты. Бұдан кейін жарияланған «Комсомолдық жырлар» (1928) «Замандастар» (1929) «Алтын олекма» (1934) атты өлеңдер жинақтарында Азамат соғысы каһармандарының ерлік күресін, жаңа өмір құрушыларды жасампаз ісін бейнеледі. Саянов прозаик ретінде 1928 ж. жарияланған «Үш мүшкетер» фельетонымен тұңғыш көрінді. Ол алғашқы кезде прозалық шығармаларында фольклорлық аңыз-әңгімелер сюжеттерін пайдаланып, «Тал» (1939), «Беловеж хикаясы» (1943) повестерін жазды. Осы кезеңде жарық көрген «менің сенімді құрбым», (1930), «Мадагаскар аралы» (1933), «Екі озең» (1936) повестеріне соц. Құрылыс өзгерістерін сұреттеді. Саянов Ұлы Отан соғысы жылдарында (1941-45) әскер қатарында болып, майдандық газеттер тілшісі қызметін атқарды. «Ленинград үшін шайқаста» (1943), «Нюрнберг күнделігі» (1948) т.б. кітаптарын шығарды. Саянов «Аспан мен жер» (1 – 4-кіт., 1935 – 54, КСРО Мемл. сыйлығын алған, 1949) «Лена» (1-2-кіт., 1953-55), «Туған өлке» (1-2-кіт., 1953-56 ), т.б. романдарын жариялап, революцияға дейінгі Ресейдің және соц. қоғам құрылысының тарихи-әлеуметтік омірінің кең панорамасын жарқын суреттеді. Саянов – «Қазіргі әдеби топшылдық» (1928), «Классиктерден бүгінгі күнге дейін» (1929) т.б. әдеби-зерттеу еңбектердің авторы. С. шығармалары Совет Одағы халықтарының және шетелдің бірқатар тілдеріне аударылып басылды. Ол 4 орденмен, медальдармен марапатталған.