Семинария

Семинария (латынша semіnarіum — ұя, орда) — христиан діни қызметкерлерін және бастауыш, жартылай мектептерге мұғалім даярлайтын кәсіби оқу орындарының бір түрі.

Семинария Батыс Еуропада 16 ғасырдың 2-жартысында ашыла бастады. Ал Ресейде (Санкт-Петербург) 1725 ж. славян, грек, латын тілдерінде Александр Невский діни]семинариясы ашылды. Олардың саны Ресейде біртіндеп өсіп, 1740 ж. 17-ге, 19 — 20 ғасырларда 58-ге жетті. Діни семинарияға негізінен діндарлардың балалары алынатын болды. Онда оқу мерзімі 6 жылдық болып белгіленді. Оқушыларға классик. гимназия көлемінде жалпы біліммен қоса психология, педагогика, философия тарихы пәндері бойынша да білім берілді. Мұғалімдер семинариясы алғаш Францияның Реймс қаласында 1684 ж., Германияның Галле қаласында 1695 ж. ашылды. Олар И.Песталоццидің идеясындағы элементарлық педагогика негізінде ашылып, бастауыш мектеп мұғалімдерін өндірістік типтегі оқытуға (есеп шығара білу, сурет сала білу, шығарма жаза білу) үйретуді басты принцип етіп ұстанды. Ресейде (Санкт-Петербург) 1786 ж. тұңғыш халық училищесі ашылды. Сол үлгіде Мәскеу, Қазан университеттері жанынан гимназиялар ашылып, әрі бастауыш мектептерге мұғалімдер, әрі университеттерге студенттер даярлады. Мұғалімдер семинариясының алғашқы жобасын К.Ушинский 1861 ж. жасады. 1870 ж. тұңғыш “Мұғалімдер семинариясының ережесі” қабылданды. Осы жоба бойынша қалалық және селолық семинариялар ашыла бастады. Ресей оқу ағарту комиссариаты 1875 ж. бекіткен “Мұғалімдер семинариясының әдістемелік нұсқауын” арнаулы орта оқу орындары Қазан төңкерісіне дейін қолданып келді. Ол ереже бойынша үздік оқушыларға стипендия тағайындалды, жоғары оқу орнына емтихансыз қабылданды, ал жалпы семинария түлектері жолдамамен жіберілген бастауыш мектепте 4 жыл мұғалім болуға тиіс болды.

1920 — 30 ж. Кеңестік жоғары оқу орындарына түскен жастардың көбі, тіпті 1930 — 50 ж. аралығындағы әдістемеші ғалымдардың көпшілігі семинаристер еді.

Ортаққорда бұған қатысты медиа файлдар бар: Category:Seminaries and theological colleges