Алексей Анатольевич Навальный
| Алексей Навальный орыс. Алексей Навальный | |||
.jpg) Алексей Навальный 2017 жылы | |||
| Лауазымы | |||
|---|---|---|---|
| |||
| 17 қараша 2013 жылдан бастап | |||
| Ізашары | лауазым құрылды | ||
| Орынбасары | Леонид Михайлович Волков | ||
| Өмірбаяны | |||
| Азаматтығы |  КСРО (1976–1991) Ресей (1991 бастап)
| ||
| Дүниеге келуі | 4 маусым 1976 (46 жас) Бутынь, Одинцово ауданы, Мәскеу облысы, РКФСР, КСРО | ||
| Әкесі | Анатолий Иванович Навальный | ||
| Анасы | Людмила Ивановна | ||
| Жұбайы | Юлия Борисовна Навальная (Абросимова) | ||
| Балалары | Дарья Навальная, Захар Навальный | ||
| Сайты | navalny.com | ||
| Марапаттары | Сахаров сыйлығы (2021) Борис Немцов сыйлығы (2021) Үлгі:Күміс батырма (2021) Үлгі:Алтын батырма (2022) | ||
| Alexey_Navalny Ортаққорда | |||
өңдеу  |
|||
Алексей Анатольевич Навальный (орыс. Алексей Анатольевич Навальный, 4 маусым 1976 жыл, Бутынь, Мәскеу облысы) — ресейлік саясаткер, заңгер, елдегі жемқорлық пен парақорлықты әшкерелейтін тергеулер арқылы аты шыққан оппозиция көшбасшыларының бірі. Навальный өзін Владимир Путин басқарған Ресей билігінің басты қарсыласы деп атаған. «Болашақ Ресейі» саяси партиясын және «Жемқорлықпен күрес фондының» (орыс. «Фонд борьбы с коррупцией», ФБК) негізін салған. YouTube сайтындағы миллиондаған көрермендері бар «Алексей Навальный» мен «Навальный LIVE» арналарының авторы.
Алексей Навальный 2013 жылғы Мәскеу мэрі сайлауында сайлаушылардың 27,24% дауысын жинап, екінші орынды иеленді (Сергей Семёнович Собянин бірінші орынға жайғасып, Мәскеу мэрі атанды). 2022 жылғы жағдай бойынша Навальныйдың YouTube-те 6,3 миллионнан астам жазылушысы бар; өзінің әлеуметтік медиа арналары арқылы ол өзінің командасымен бірге Ресейдегі сыбайлас жемқорлық туралы материалдар жариялады, саяси демонстрациялар ұйымдастырды және сайлауларға қатысты. 2011 жылғы радио сұхбатында ол Ресейдің билік партиясы «Біртұтас Ресейді» "алаяқтар мен ұрылар партиясы" деп атады, оның осы сөзі кейінірек эпитетке айналды.
2021 жылдың қаңтарында Навальный Ресейге оралды және ол 2014 жылғы соттылығының нәтижесінде тағайындалған Германияда ауруханада жатқан кезде шартты түрде мерзімінен бұрын босату шарттарын бұзды деген айыппен бірден ұсталды.[1] Оның қамауға алынуынан және Путинді жемқорлықпен айыптаған «Путин сарайы» деректі фильмі жарияланғаннан кейін бүкіл Ресейде жаппай наразылық акциялары өтті. 2021 жылдың ақпанында оның шартты жазасы екі жарым жылдан астам бас бостандығынан айыру жазасына ауыстырылды.[2][3] 2022 жылдың наурызында Навальный жаңа сот процесінде ақша жымқырды және сотты құрметтемеді деп танылып, қосымша тоғыз жылға бас бостандығынан айырылды;[4] оның апелляциялық шағымы қабылданбады және маусымда Навальный қатаң режимдегі түрмеге ауыстырылды.
2009 жылы «Ведомости» газеті Навальныйды «жыл адамы» деп таныды[5]. 2012 жылы Time журналы оны әлемнің 100 ең ықпалды адамның санатына, 2017 жылдың маусымында интернеттегі 25 ең ықпалды адамның санатына қосты. 2017 жылы «Ведомости» газеті Навальныйды «жыл саясаткері» деп таңдады.
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Марфа ВАСИЛЬЕВА Год назад был задержан Алексей Навальный (орыс.). euronews (Үлгі:TranslateDate/ru).
- ↑ As It Happened: Navalny Sentenced to 2 Years and 8 Months in Penal Colony (ағыл.). The Moscow Times (3 February 2021).
- ↑ Putin critic Navalny jailed in Russia despite protests (ағыл.). BBC News (3 February 2021).
- ↑ Навального приговорили к девяти годам колонии строгого режима (орыс.). BBC Русская служба (Үлгі:TranslateDate/ru).
- ↑ Биография Алексея Навального, РИА Новости (18 наурыз 2011). Тексерілді 16 қыркүйектің 2018.