Аралдағы шешек оқиғасы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Арал шешек оқиғасы — 1971 жылы 30 шілдеде Арал теңізіндегі аралдағы кеңестік биологиялық қару объектісінде (БО) далалық сынақтар нәтижесінде пайда болған вирустық аурудың өршуі. Ауру он адамға жұқты, олардың үшеуі қайтыс болды және тек 2002 жылы көпшілікке хабар болып шықты[1].

Оқиға болғанға дейінгі жағдай[өңдеу | қайнарын өңдеу]

1954 жылы — 1948 жылы Арал теңізіндегі Возрождение аралында салынған биологиялық қаруды сынау полигонын КСРО Қорғаныс министрлігі, оның ішінде көршілес Комсомольский аралына едәуір кеңейтіп, Арал-7 деп атады[2]. Биологиялық эксперименттер жүргізу үшін далалық ғылыми-зерттеу зертханасы кеңейтілді, сонымен қатар қызметкерлер мен ғалымдарды орналастыру үшін Кантубек қаласы салынды[3]. Онда сыналған биоагенттерге Bacillus anthracis, Coxiella burnetii, Francisella tularensis, Brucella suis, Rickettsia prowazekii, Variola major (шешек), Yersinia pestis, ботулинум токсині және венесуэлалық жылқы энцефалитінің вирусы жатады[4]. 1960 жылға қарай кеңестік биологиялық қару-жарақ бағдарламасы бүкіл ел бойынша көптеген басқа ғылыми-зерттеу және жедел нысандарды қамтыды. Арал-7 балықтардың жаппай қырылуына, обаның әртүрлі аймақтық өршуіне, ақбөкендердің өліміне, Возрождения аралына келушілер арасында жұқпалы аурулардың жекелеген жағдайларына байланысты болды[5].

Оқиға[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Кеңес генералы Петр Бургасовтың айтуынша, Арал-7-де 400 грамм шешекті далалық сынақтан өткізу 1971 жылы 30 шілдеде індеттің өршуіне себеп болған[5]. Бургасов, Кеңес Армиясының бұрынғы бас санитарлық дәрігері, бұрынғы Кеңес Одағының Денсаулық Сақтау вице-министрі және Кеңестік БО бағдарламасының аға ғылыми қызметкері болған оқиғаны сипаттады:

Арал теңізіндегі Возрождения аралында шешекке қарсы ең күшті рецепттер сыналды. Күтпеген жерден маған Арал қаласында жұмбақ өлім оқиғалары болып жатқандығы туралы хабарланды. Арал флотының «Лев Берг» ғылыми-зерттеу кемесі аралға 15 км қашықтыққа жақындады (40 км-ге жақындауға тыйым салынды). Бұл кеменің зертханашысы күніне екі рет жоғарғы палубадан планктон сынамаларын алды. Аралда 400 г. жарылған шешекке қарсы дәрі болды, «оны алды» және ол жұқтырды. Арал қаласына үйіне оралғанда ол бірнеше адамға, соның ішінде балаларға жұқтырды. Олардың барлығы қайтыс болды. Мен мұның себебін күдіктеніп, Қорғаныс Министрлігі Бас штабының бастығына қоңырау шалып, Арал қаласында Алма-Ата-Мәскеу пойызын тоқтатуға тыйым салуды өтіндім. Нәтижесінде бүкіл ел бойынша эпидермияның алдын алуға қол жеткізілді. Мен КОКП Орталық Комитетінің болашақ бас хатшысы Юрий Андроповқа қоңырау шалдым, ол сол кезде КГБ басшысы болған және оған Возрождение аралында алынған эксклюзивті шешек рецепті туралы хабарладым[6][7].

Дерт іс жүзінде Ұялыдан немесе Үстірттегі Комсомольскіден, кеме қонған қазіргі Өзбекстанның екі қаласынан «Лев Бергке» тарады деген пікір бар[8][9].

Оқиға салдарынан он адам шешек ауруымен ауырды, ал үш вакцинацияланбаған адам (әйел және екі бала) аурудың геморрагиялық түрінен қайтыс болды. «Лев Берг» экипаж мүшелерінің бірі кеме аралдан 15 км (9 миль) қашықтықта жүргенде шешек ауруына шалдыққан. Бұл экипаж мүшесі 6 тамызда безгегімен, бас ауруымен және миалгиямен ауырды. Содан кейін кеме 11 тамызда Арал портына қонды. Науқас экипаж мүшесі үйіне оралды, оның жөтелі мен температурасы 38,9 °c-тан (102 °F) жоғары болды. Оның дәрігері антибиотиктер мен аспирин тағайындады. Ол бұрын шешекке қарсы вакцинацияланғанымен, кейіннен оның арқасында, бетінде және бас терісінде бөртпе пайда болды; шаш безгегі басылып, 15 тамызға дейін қалпына келді. 27 тамызда бұл науқастың 9 жасар інісінде бөртпе мен безгегі пайда болды, оның педиатры тетрациклин мен аспирин тағайындады, ол сауығып кетті[10].

Келесі үш апта ішінде Аралда қызба мен бөртпенің тағы сегіз жағдайы тіркелді. 23 пен 60 жас аралығындағы бес ересек адамға және үш балаға (4 айлық, 9 айлық және 5 жастағы) клиникалық және зертханалық зерттеулер арқылы шешек диагнозы қойылды. Бұл балалар мен 23 жастағы жасөспірім бұрын вакцинацияланбаған. Кейіннен екі кенже бала мен 23 жастағы жасөспірім шешек ауруының геморрагиялық түрін дамытып, қайтыс болды. Қалған адамдар бұрын вакцинацияланған және олардың барлығы аурудың әлсіреген түрінен айыққан[10].

Осы дерт кезінде геморрагиялық шешек ауруының жоғары пайызы жұқпалы болу деңгейімен және генерал Бургасовтың айғақтарымен бірге 1971 жылы Арал-7-ден шешек вирусының күшейтілген жауынгерлік штаммы шығарылғанын түсінуге әкелді[11].

Ауру анықталғаннан кейін Аралда шешек ауруына байланысты қоғамдық денсаулық сақтаудың ауқымды шаралары басталды. Екі аптадан аз уақыт ішінде Аралдың 50 000-ға жуық тұрғыны вакцинацияланды. Ықтимал жұқтырған адамдардың үй шаруашылықтарына карантин енгізіліп, жүздеген адамдар қала шетіндегі уақытша мекемеде оқшауланды. Қалаға және одан шығатын барлық қозғалыс тоқтатылды және шамамен 5000 шаршы метр (54000 шаршы фут) тұрғын үй алаңы мен 18 метрикалық тонна тұрмыстық заттарды Денсаулық сақтау қызметкерлері өртеп жіберді[10].

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. ↑ Броуд, У.Д. и Миллер Д. (2002), «Следы террора: угроза биотеррора; Доклад содержит новые подробности советской оспы», The New York Times ; Выпуск от 15 июня.
  2. ↑ Дембек, Зигмунт Ф., Джули А. Павлин и Марк Г. Кортепетер (2007), «Эпидемиология биологической войны и биотерроризма», глава 3: http://www.bordeninstitute.army.mil/published_volumes/biological_warfare/biological.html
  3. ↑ Зеликов, А.. (2002), «Эпидемиологический анализ вспышки оспы 1971 года в Аральске, Казахстан», В: Такер, Дж.Б. и Р.А. Жилинскас, ред., http://cns.miis.edu/opapers/op9/op9.pdf
  4. ↑ Божеева Г., Кунакбаев Ю., Елеукенов Д. (1999), Бывшие советские объекты биологического оружия в Казахстане: прошлое, настоящее и будущее; Монтерей, Калифорния: Монтерейский институт международных исследований, Центр исследований проблем нераспространения; Периодическая статья 1.
  5. ↑ a b Божеева, цит. соч. Op. cit. является аббревиатурой латинского словосочетания opus citatum или opere citato, означающего «цитируемое произведение» или в цитируемом произведении соответственно.
  6. ↑ Шохам Д., Вольфсон З. (2004). «Российская программа биологического оружия: исчезла или исчезла?». Crit. Rev. Microbiol. 30 (4): 241–61.
  7. ↑ https://web.archive.org/web/20071014200222/http://mn.ru/issue.php?2001-46-48
  8. ↑ Энсеринк М. (2002). «Биологическое оружие. Вызвал ли испытание биологического оружия смертельную вспышку оспы?». Наука. 296 (5576): 2116–7.
  9. ↑ https://archive.org/details/microbeareweread00alan/page/101
  10. ↑ a b c Zelicoff (2002), Op. cit.
  11. ↑ Дембек, цит. соч.
«https://kk.wikipedia.org/w/index.php?title=Аралдағы_шешек_оқиғасы&oldid=3305442» бетінен алынған