Ахмет Әуезов

Ахмет Әуезов (1897-1974), Мұхтар Әуезовтің тетелес інісі, 15 күндей айырмашылығы бар. Әуездің үлкен әйелі Дінәсілден Мұхтардың әкесі Омархан, кіші әйелі Сақыштан Арынбек, Қасымбек, Ағзам және Ахмет туған. Бұлар бірге өседі, атасы Әуездің тәрбиесін бірге кереді. Алғаш ауылда хат таныған олар Қасымбектің ұйғарымымен Семейдегі 5 сыныптық орыс мектебінде, одан соң оқытушылар семинариясында оқиды. Ахмет әр турлі қызметтер атқарады. 20-30-жылдардың саяси ағымына байланысты Қазақстанның оңтүстік облысына қоныс аударады да, өмірінің соңына дейін сонда тұрып қалады. 1917 ж. Абайдың Ойқұдықтағы ауылында Әйгерімнің екі отауын біріктіріп, Әуезовтің режиссерлік, суфлерлік етуімен қойылған «Еңлік - Кебек» пьесасында Еңпіктің рөлін ойнады. Кейін Ахметтің «Әсердің әсері бар» («Қызыл ту», 1967, 24 қараша), «Сұлу да шырқау үнді жазушы» («Коммунизм таңы», 1967, 9 желтоқсан), «Бала Мұхтар» («Жазушы», 1967, 50-бет) дейтін естеліктері жарияланды. Балалық, жастық шағын еске алатын кітабында:

«Ералы жайлауы, Ойқұдық . Мұхтар, Біләл үшеуміз атаммен бірге Әйгерім апамның үйіне талай-талай барғанбыз. Сонда алты қанат ақ уйдің қақ төрінде жатқан жазық мандай, шұнақ құлақ, өңі қара торы, кеуделі, қапсағай келген, улкен мейірімді көзді ақсақал бізді ұнемі қ ұшағын жайып қарсы алатын. Ол үшеуміздің де маңдайымыздан сүйетін. Мұхтарды орысша оқытып, көзін ашқан, үлкен адам болуға себепші болған Қаске. Біз аяулы аға Қаске алдында көп-көп борыштармыз... Аулымыз Абай ауылымен қысы-жазы аралас, қойы өрісте, ағайын-туыстай араласып кеткенбіз. Сөз жоқ , Мұхтар ее білгелі Абай, Абайдың есті балаларынан үлкен тәрбие алды, үлгі-өнеге алды»

деп жазды. Бұл кітаптың жалғасының қолжазбасы жазушының архивінде сақтаулы тұр (602-папка).