Беріш ауруы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Беріш, медицинада — тері астында қатып қалған ісік, өлі ет, шор. Өлі ет — организмнің, бір мүшенің немесе тіннің, клетканың бір бөлігінің жансызданып шіруі. Жарақаттанудан (үсу, күю), жүйкенің жаншылауынан, уланудан, туберкулез, мерез, т.б. жұқпалы аурулар салдарынан, бүйректің қабынуынан, сондай-ақ, гангрена, инфаркт аурулары кезінде де өлі ет пайда болады (қ. Гангрена, Миокард инфарктісі). Өлі еттенген мүшелердің тіндері мен клеткаларының қан айналысы, жүйке жүйесінің қызметі бұзылып, клетка аралық заттары өзгереді. Мұның салдарынан қоректік заттардың келуі азайып, тіршілік әрекеті кемиді. Сөйтіп, тін клеткаларының ядросы мен цитоплазмасы бүрісіп кішірейеді. Өлі ет, көбінесе, ұзаққа созылған аурудан әлсіреген адамдарда жиі кездеседі. Өлі еттенген тінге хирургиялық операция жасайды, науқасқа антибиотиктер, организмді әлдендіретін витамині көп тағамдар береді.[1]

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
  1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 жыл, ISBN 5-89800-123-9, II том