Георгий Васильевич Чичерин
Георгий Васильевич Чичерин(12.11.1872,Тамбов губерниясы,Караул селосы,-07.07.1936, Мәскеу) - кеңес мемлекет қайраткері, дипломат. 1904 жылдан революциялық қозғалысқа қатысқан. 1918 жылдан Компартия мүшесі. 1896 жылы Петербург университетінің тарих - филология факультетін бітірген. 1917 жылы Англияда саяси эмигранттардың Ресейге оралу жөніндегі "делегат комиссиясының" хатшысы ретінде тұтқындалды. Кеңес өкіметнің талап етуі бойынша ол түрмеден босатылды. Кеңестік Ресейге қайтып оралған соң Сыртқы істер халкомының орынбасары болып тағайындалды. 1918 жылы 3 наурызда кеңес делегациясының құрамында болып, Германиямен жасалған Брест бітіміне қол қойды. 1918 жылы 13 наурыздан РСФСР Сыртқы істер халкомы міндетін атқарды, ал 30 мамырдан халық комиссары. 1923-30 жылдары КСРО Сыртқы істер халкомы. Генуя конференциясына, Лозанна конференциясына қатысқан кеңес делегациясын басқарды. 1922 жылы Германиямен жасалған Рапалль шартына т.б. шарттарға қол қойды БК(б) П 14-15 съездерінде ОК мүшесі болып сайланды. БОАК пен КСРО ОАК мүшесі. 1930 жылдан дербес зейнеткер. Чичерин Кеңес елінің мүддесн қорғау істеріне айтарлықтай үлес қосты. Ол революциялық қозғалыс, халықаралық қатынас, мәдениет тарихы жөніндегі бірқатар еңбектің авторы.Чичериннің қызметіне В.И.Ленин жоғары баға берді.
Қолданылған әдебиет
[өңдеу | қайнарын өңдеу]- Қазақ Совет энциклопедиясы, 1978 жыл, Алматы,12 том, 144 бет