Ертіс шебі
Ертіс шебі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Ертіс шебі – 18 ғасырдың 1-жартысында патшалық Ресейдің қазақ даласын біртіндеп отарлау саясатына орай салған бекіністері. Оның құрамына Ямышев (1715), Омбы (1716), Железин (1717), Семей (1718), Өскемен (1719-1720), Семияр (1720) бекіністері енді.
Ұзындығы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Шептің жалпы ұзындығы 920 шақырым болды.
Киндерман сөзі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Сібір әскерінің қолбасшысы генерал Киндерман 1745 жылы Ресей патшалығына жолдаған рапортында «Бірінен-бірі 15 – 20 шақырымдай жерде тұратын бекіністер мен күзет орындарының тізбегі шепке қаһарлы бейне береді» деп жазған. Алайда 1742 жылы осы «қаһарлы шеп» басшылығы 40 мың жоңғар әскерінің Семияр мен Семей бекіністері аралығынан Сарыарқаға қарай өтуіне жол берген.
Кеңейюі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Ертіс шебі жаңа бекіністер, форпостар салу арқылы кеңейе берді. 1847 – 1854 жылдары Ертіс шебі Семейден Сергиополь (Аягөз) арқылы оңтүстікке – Верный бекінісіне (Алматы) ұласты.