Интерлингва

Интерлингва (лат. inter аралык, lingua тіл) — 1903 жылы Джузеппе Пеано ұсынған халықаралық көмекші тіл. Оның грамматикалық құрылымы латынға негізделген, сөздік құра-мы әр түрлі еуропалық тілдердің түбір сөздерінен жасалған. ҚАРАҢЫЗ Жасанды тіл. Интер лингвистика — тіларалық қарым-қатынас құралы болып табылатын халықаралық тілдерді зерттейтін тіл білімінің саласы. Оның негізгі назар аударатыны — халықаралық жасанды тілдердің (қараңыз) қолданысы мен жасалу процесі. Сонымен бірге көп тілділікті, тілдердің бір-біріне әсерін, интернациалдық терминдердің жасалуын да зерттейді. И. жасанды тілдердің теориялық мәселелерімен бірге, олардың көмекші қатынас құралы ретінде тәжірибе жүзінде қолданылуын да қарастырады. Ол Р. Декарттын, кейін Г. Лейбництін лингво жобалық теориясы негізінде қалыптасты. 1879 ж. ең бірінші халықаралық жасанды тіл волапюктін пайда болуымен байланысты Интер лингваның әлеуметтік өмірде қолданылу кезеңі басталды. 1887 ж. эсперанто пайда болды. Интерлингва проблемалары халықаралық лингвистикалық конгрестерде (1931, 1948) көтерілді. Ондағы негізгі мәселе жоспарлы (жасанды) тіл жасау және оны қолдану мүмкіндігі болды. Көп тілділікті жеңудің ең тиімді жолы болып табылатын жасанды тіл жасау идеясын О. Есперсен, Э. Сепир, А. Мейе, М. Дж. Бартоли, Ш. Балли, Ж. Вандриес қолдады. Негізгі мақсаты жоспарды тілдер болғанымен, Интерлингва адамның тілге тигізетін әсері, ғылыми және техникалық номенклатураның халықаралық стандарт деңгейіне көтерілуі сияқты мәселелерге де үнемі көңіл бөледі.