Неолингвистика
Неолингвистика– тіл білімінің 20 ғасырдың басында Италияда пайда болған бір бағыты.[1] Неолингвистер тілді жеке құбылыс ретінде танып, ондағы әрбір сөздің шығуы мен пайда болуында өзіндік себеп бар деп есептеді. Неолингвистикада, ең алдымен, лингвистикалық географияға мән беріледі. Неолингвистика өкілдерінің пайымдауынша, әлемде біртұтас тіл жоқ, тіл – диалектілік изоглостардың жиынтығы ғана болып табылады. Тілдердің бір-бірінен айқын ажыратылатын ерекше айырым белгілері жоққа тән. Неолингвистер тілдердің бір-біріне әсер етуін жоғары бағалады, бұл әсер тілдердің тарихи дамуында үздіксіз болатын құбылыс ретінде танылады.
Неолингвитиканы зерттеушілер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Неолингвистиканы зерттеушілерде біртұтас көзқарас қалыптаспаған, көрнекті өкілдері – В.Пизани, Дж. Бартони, М.Бартоли, Дж.Фонфанте. Олар салыстырмалы-тарихи тіл білімінде қалыптасқан тарихилық принципінен бас тартып, “тілдердің одағын” зерттеуді негізгі ұстаным ретінде алға тартты. Тіл дамуының негізгі заңдылықтарын анықтаудан гөрі, жеке сөздердің шығу себептерін, олардың әр тілдегі кездесуін талдауды басты мәселе ретінде қарастырды.[2][3][4][5]
Сілтемелер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 жыл, 509 бет. ISBN 5-7667-2616-3
- ↑ “Қазақстан”: Ұлттық энцклопедия/Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы “Қазақ энциклопедиясы” Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9
- ↑ Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Ғылымтану. Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын- Павлодар: ҒӨФ «ЭКО», 2006.ISBN 9965-808-78-3
- ↑ Звягинцев В.А., История языкознания XІX века в очерках и извлечениях, М., 1960
- ↑ Лоя Я., История лингвистических учений, М., 1968.
 | Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
 | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |