Орман заңнамасы

Орман

Орман заңнамасы– орман-тоғайды сақтау, қорғау және пайдаланудан туындайтын қоғамдық қатынастарды реттейтін нормативтік құқықтық актілер кешені. Орман заңнамасы орман-тоғайды күзетудің, қорғаудың, молықтырудың, экологиялық және ресурстық әлеуетін көтерудің, ұтымды пайдаланудың негіздері мен тәртібін белгілейді. Орман заңнамасы орманның климатты реттейтін, шипалы орта түзу, егіс-топырақ қорғау, су сақтау және санитарлы-гигиеналық маңызын мойындау; орманды аумақтарды ұлғайту, биологияның әр алуандылығын сақтау; орман қорын күзету, қорғау, пайдалану, молықтыру және өсіру саласын мемлекеттік реттеу мен бақылау; орман ресурстарын ақылы пайдалану; халықтық және қоғамдық бірлестіктердің орман қорын қорғау мен сақтауға қатысуы, т.б. қағидаларына негізделеді. Қазақстан Республиканың Орман заңнамасы негізінен Конституцияға сәйкестендірілген Орман кодексінен және өзге де осы саланың жекелеген мәселелерін реттейтін нормативтік құқықтық актілерден тұрады (мыс., Қазақстан РеспубликасыҮкіметінің, Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министірі орман шаруашылығы және аңшылық кодексінің актілері). Ал Қазақстан Республикасы бекіткен халықаралық шарттарда Қазақстан Республиканың Орман кодексіндегіден өзгеше ережелер белгіленсе, онда халықараралық шарт ережелері қолданылады.