Прокл

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Прокл Архиепископ (гр. Πρόκλος) (410 ж. ш., Константинополь,— 485, Афины) — Афины мектебіндегі неоплатонизм бағытының атасы. Үштіліктің (үштік, Гегель) диалект. идеясын ұсынған Прокл Тарихи-филос. әдебиетте Прокл пұтқа табыну мен эллинизмнің схоластикасын жүйеге келтіруші деп саналады. Платонның бір тұтас жан-жақты көрінеді, жанжақтылық бір тұтас болуға ұмтылады деген пікірін негізге алып, Прокл бүкіл бар заттардың үш дәрежеде дамитындығын мойындайды: бар болу, алға ұмтылу, кері қайту. Проклше, даму бөліну немесе басқаға айналу жолымен болмайды, күштің кернеуі салдарынан өзі өзгермей, біреуі екіншісін жасау арқылы болады. Проклдің басты шығармасы: «Теологиялық алғашқы негіз», «Платонның теологиясы жайында». [1]

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
  1. Қазақ Совет Энциклопедиясы, 9 том