Пульсациялық жорамал

Пульсациялық жорымал — совет ғалымы Усов пен Америка ғалымы Бечердің пікірі бойынша, жер қабығы суынғанда ондағы ұсақ бөлшектер тығыздалады да, бірін-бірі тартады; ұсақ бөлшектердің тығыздалуы олардың тез жылжуын туғызып, температурасының жоғарылауына, ысуына, сөйтіп болшектердің кеңеюіне және олардың бірінбірі тебуіне әкеп соғады. Басқа сөзбен айтқанда, жер қабығында қарама-қарсы екі күштің — тарту күші мен тебу күшінің тұрақты күрестері болып тұрады. Тығыздалу мен кеңею бір уақытта емес бірінен кейін бірі серіппелі түрде тамыр соғуы тәріздес (пульсациялы) болып тұрады. Соның нәтижесінде жер бетінде таулар тәрізді биік жерлер мен құрлықтың көтерілген аумақтары тағы басқалар пайда болады.

Дереккөздер

• Русско-казахский толковый географический словарь. Под общей редакцией академика АН КазССР, проф. С. К. Кенесбаева и кандидата филол. наук А. А. Абдрахманова. Алма-Ата, Изд-во «Наука», 1966, стр. 204. (Академия наук Казахской ССР. Институт языкознания. Сектор физической географии). Составители: Ж. Аубакиров, С. Абдрахманов, К. Базарбаев.