Радиолокациялық станцияның анықтап-шешу қабілеті

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Радиолокациялық станцияның анықтап-шешу қабілеті — кеңістікте бір-біріне жақын орналасқан нысаналарды тауып, радиолокациялық станция экранында оған жеке-жеке бақылау жасау мүмкіндігі. Радиолокациялық станцияның анықтап-шешу қабілеті қашықтығына, жылдамдығы мен бұрышына қарай бөлінеді. Қашықтық екі нысана арасындағы ең аз қашықтық, оларды станция индикаторында бір мезгілде бақылауға болады, сонымен бірге олардың әр қайсысыла дейінгі қашыктықты жеке анықтауы да мүмкін.

Қаркынды радиолокациялық станцияларда қашықтыққа байланысты жоғарғы радиолокациялық станцияның анықтап-шешу қабілеті негізінен шығарылған күштің (қарқынның) ең аз ұзақтыгын таңдауға негізделеді. Жылдамдық, бойынша шешу қаркыны дегеніміз — жылдамдықтардың ең аз айырмашылығы. Мұнда әр жылдамдық жеке де өлшенеді. Бұрыш бойынша радиолокациялық станцияның анықтап-шешу қабілеті дегеніміз — станция өлшейтін, бірдей қашықтықта орналасқан екі нысана арасындағы бұрыштардың ең аз айырмашылығын, сондай-ақ бағыт бұрышын, азимуттан немесе осы нысаналар арасындағы жер бұрышын жеке анықтау мүмкіндігі. Бұрыш бойынша радиолокациялық станцияның анықтап-шешу қабілеті негізінен станция бағыты диаграммасының еніне байланысты болады. Оған тиісті мөлшердегі антенна мен станцияның жұмыс істеу жиілігі таңдалады.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: Әскери іс. Алматы:"Мектеп" ААҚ , 2001