Серика
Серика, сонымен қатар Серес (грек тілінен аударғанда Σῆρες — шын мәнінде «жібек елі», ежелгі қытай тілінен 絲 /sjəɡ/ — «жібек») — Чжоу, Цинь патшалығы дәуіріндегі Солтүстік Қытайдың бір бөлігінің ежелгі дереккөздеріндегі атау. «Сине, Хине» топониміне (мүмкін, санскрит тілінен алынған «қытай» (चीन) /ˈt͡ɕiː.n̪ɐ/) қарсы, Ұлы Жібек жолы арқылы құрлық арқылы жетуге болатын Тан әулеттері. Ежелгі үнді эпосы «Махабхарата»[2]), олар теңіз арқылы бет алды. Осыған ұқсас топонимикалық айырмашылық орта ғасырларда катаи (солтүстік) мен манги, хина (оңтүстік) арасында сақталды. Серікті серілер мекендеген (көне грекше: Σῆρες)[3], бұл атау да бүкіл аймақ үшін қолданылған. Хань әулеті Тарым ойпатын (қазіргі Шыңжаң-Ұйғыр автономиялық ауданы) жаулап алғаннан кейін Серікке жету жеңілдетілді. Парфия патшалығын Сасанидтер жаулап алғаннан кейін Серікке жету өте қиын болды.
Сере халқы туралы ең алғашқы ескертпе біздің дәуірімізге дейінгі 4 ғасырға жатадып, және грек тарихшысы Ктесий Книдостыққа жатады[4]. Кейбір ғалымдар серілерді қытайлық этникалық топ емес, үндіеуропалық тілдерде сөйлейтін және юечжа, сақ және тохалар сияқты үнді халықтарымен сауда жасаған тайпалар деп болжайды.
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ An, Jiayao. (2002), «When Glass Was Treasured in China», in Annette L. Juliano and Judith A. Lerner (eds), Silk Road Studies VII: Nomads, Traders, and Holy Men Along China's Silk Road, 79–94, Turnhout: Brepols Publishers, ISBN: 2503521789, pp 79, 82–83.
- ↑ «Махабхарата»: екінші Сабхапарва кітабы немесе Ассамблея кітабы, глава 23; үш Араньякапарва немесе орман кітабы, глава 174
- ↑ Stephanus of Byzantium, Ethnica, §S562.2
- ↑ Yule, Henry Cathay and the Way Thither: vol.1. London: Hakluyt Society. (1866).
Әдебиеттер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- Yule, Henry (1878), Encyclopædia Britannica, 9th ed., Vol. V, New York: Charles Scribner's Sons, pp. 626–627.
- Yule, Henry (1866), Cathay and the Way Thither, Vol. I, London: Hakluyt Society, https://books.google.co.uk/books?id=SgcVAAAAQAAJ.
- Dictionary of Greek and Roman Geography, Sir William Smith (Editor), Spottiswoode and Co; London, 1873
- Oxford Classical Dictionary, Simon Hornblower and Antony Spawforth (Editors), Oxford University Press, 2003
- 何芳川，万明，古代中西文化交流史话，商務印書館，1998