Сурдопсихология

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Сурдопсихология (лат. surdus—саңырау, күңгірт естілетін және ...логия) — арнаулы психологияның саңырау және құлағының мүкісі бар адамдардың психикалық дамуын, оқыту мен тәрбиелеу жағдайында бұл дамуды жетілдіру мүмкіндіктерін зерттейтін саласы. Сурдопсихология құлағының мүкісі бар адамдардың сақау болуына жол бермеу амалдарын зерттейді, естіп қабылдаудың кемістігін көру арқылы, дірілдік, түйсіктер және т.б. арқылы алмастырудың компенсаторлық мүмкіндіктерін анықтайды, мұндай адамдардың танымдық қарекетінің ерекшеліктерін зерделейді, есіту түйсіктерінің болмауы немесе жете дамымауы жағдайында қалыттгасатын ойлаудың, жадтық және басқа да психикалық процестердің ерекшеліктерін зерттейді. Сурдопсихологияның мәліметтерін есепке алу — саңырау және құлағы мүкіс балаларды оқыту мен тәрбиелеуді, оларды өндірістік тұрғыда даярлау мен еңбекке орналастыруды ұйымдастырудың қажетті шарты болып табылады.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Жантану атауларының түсіндірме сөздігі. — Алматы: "Сөздік-Словарь", 2006. - 384 бет. ISBN 9965-409-98-6