Тілдің даму заңдылықтары

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Тілдің даму заңдылықтары туралы түсінік тіл біліміндегі зерттеу еңбектерде көп үшырасқанымен, оның нақты анықтамасы жасалмаған. Негізгі себептерінің бірі — тілдің дамуы мен өзгеруі жайындағы ұғымдардың толық ажыратылмауы. "Даму" термині екі түрлі мағынада түсіндіріледі: 1) тіл бірлігінің қалпының езгерісі; 2) қоғамдық қажеттілікке сәйкес тілдің өзгеру процесі. Тілдің даму заңдылықтары туралы қөзқарастар мен теориялар тіл білімінде жасалған мектептер мен ағымдарда әртүрлі баяндалады (натуралистік ағымда "тіл — табиғи организм", младограмматизм ағымында "тіл — алғашқы қалыптың өзгерген түрі"; гумбольдтың ізбасарларында "тіл дамуы рухтың дамуымен сәйкес келеді" делінеді т. б.). Тіл дамуы қатысты және абсолютті прогресс жолымен іске асады. Табиғи тіл белгілі жоспарға бағынбай, стихиялы түрде дамиды. Тіл дамуын барлық тілдік деңгейлерден байқауға болады. Осыған сәйкес фонетик. заңдар, сөзжасамдық заңдар т. б. қалыптасқан.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 жыл, 509 бет. ISBN 5-7667-2616-3