Шаруашылықты экономикалық реттеу
Шаруашылықты экономикалық реттеу - ресурстарды бөлу және ұлттық экономиканың дамуы кезеңінде белгілі бір тетіктердің — институттар, нысандар мен құралдар жиынтығының көмегімен қоғамдық қажеттіліктерге сай келетін үйлесімділікті қалыптастыру. Жеке, корпоративтік, ұжымдық жалпы ұлттық мүдделердің күрделі жүйесін іске асыратын экономикалық ынталандырмалар осы реттеуде неғұрлым толық іске қосылса, осы тетіктер де солғұрлым тиімді әрекет етеді жоче жекелеген секторлардың, аймақтардың, әлеуметтік жіктер мен топтардың, жекелеген адамдардың мүдделері жалпы қоғамның мүдделерімен үйлесуі жолында жұмыс істейді. Индустриясы дамыған елдердің және дамушылар қатарына қосылған елдердің қазіргі аралас экономикасында шаруашылықты экономикалық реттеу негізгі 3 тетіктің — нарықтық бәсекенің, корпоративтік және мемлекеттік реттеудің көмегімен жүзеге асырылады. Бұл тетіктер өзара іс-қимылда әрекет етеді және бірін-бірі толықтырып отырады. Олардың ара салмағы өзгермелі, әр елдің нақты-тарихи жағдайдарына, оның дамуы кезеңіне байланысты. Экономикалық үйлесімділік ең алдымен нарықтық реттеудің: бәсеке, еркін нарық тетіктерінің ықпалымен қалыптасады. Олардың құралдары: баға, пайыздық мөлшерлеме, валюталық бағам, бағалы қағаздар бағамы, т.б.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Қаржы-экономика сөздігі. — Алматы: ҚР Білім және ғылым министрлігінің Экономика институты, «Зияткер» ЖШС, 2007. ISBN 978-601-215-003-2
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
Бұл — экономика бойынша мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. |