Қазақстан кинотануы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Қазақстан кинотануы - кино өнерінің тарихы мен теориясын зерттейтін ғылым.

Ұлттық кино өнерінің мәселелеріне алғаш қалам тартқандар қатарында І. Жансүгіров, Б. Майлин, М. Әуезов, Ғ. Мүсірепов, Т. Рысқұлов, Т. Жүргенов, І. Омаров, т.б. болды. Бұлар республикалық кино өнерінің туып қалыптасуына тікелей ат салысты. Қазақстан кинотану ғылымы 20-шы ғасырдың 60-шы жылдары басында дами бастады. Осы саладағы тұңғыш еңбек Қ. Сирановтың "Кеңестік Қазақстанның кино өнері (1966)", "Кинорежиссер және актер - Шәкен Айманов" (1970), "Кино туралы әңгімелер" (1973), деген кітаптары, "Кино. Жылдар. Ойлар" (1983) атты мақалалар жинағы болды. Әдебиет және өнер институты Қазақстан кинотану ғылымы саласында еңбек етіп жүрген бір топ мамандардың (К. Смайлов, К. Айнағұлова, Б. Нөгербек, К. Әлімбаева, Р. Оспанова, Р. Абдулахатова) "Қазақ киносы тарихының очерктері" (1980) атты еңбегі жарыққа шықты. Кітап қазақ киносының тарихын, оның жеке жанрларын (көркем фильм, деректі фильм, мультипликационды фильм) даму тұрғысынан зерттеп, республикадағы кинотану ғылымының белгілі бір дәрежеде қалыптасып жатқандығын айқындай түседі. Республикамыздағы кино өнерін зарттеу ісімен Әдебиет және өнер институты мен Қазақ ұлттық өнер академиясының кинотанушылар тобы шұғылданады. Қазақстан Кинематографияшылар одағы жанында кинотану және кино сыны секциялары жұмыс істейді.[1]

  1. "Қазақ мәдениеті" энциклопедиясы. Алматы 2010