Қатысушы:Оралбек

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Топырақ туралы толғау

Жарығын ұлықтап фәнидің, Жол тартқан Тәңірлік мың жылдан. Жүзіңнен әділет жұлдызын танимын, Алашым, түспесін ұнжырғаң. Ар – ождан құнына жанын да аз санап қомсынған, Жүрегің шыныққан ғасырлық мол сыннан. Айбатың, Қажырың, Зор тұлғаң. Жусатып жауының жігерін бор қылған. Алашым, түспесін ұнжырғаң. Маңдайың бағыты күн еді, Соңынан сүйенген ұлы елі. Өткінші бұлттар бар маңайын түн қылған, Алайда ай мен күн мәңгі өмір сүреді. Алашым, түспесін ұнжырғаң. Жерің де киелі топырақ, Нәрің де киелі топырақ. Менің де негізім топырақ, Сенің де негізің топырақ Оның да негізі топырақ бір уыс. Қызыл қан, Ыстық жас зарына иленген. /Хақ бізді осылай топырақтан жаратқан./ Топырақсыз тексізге атар ма абат таң, - Киеңді сезер ме сүмелек ібіліс, Бұралқы сатқындар жат жұртта күйленген. Шанағын шыңғырта тепкілеп тулаған, Намысым қобыздың күйіне сыймаған. О, тоба... Бәлкім сол ойымда иттікке атылу!.. Кей сәтте жыланша бұралып, жиналам. Ібіліс-ібіліс... Оны кім іздесін. Оларға Тәңірден бір емес, жүз кесім! Тек қана, шет кеткен, Бір уыс топырақ үшін мен қиналам. Бір уыс топырақ!!! Аң-таңмын! Бір күні: Стамбул – түріктер елінде, Орталық қанбазар төрінде Бір уыс долларға бір уыс топырақ сатылды. Жаппайды жағын бір саудагер өкіргір көрінде: -Алыңдар, киелі топырақ, -Алыңдар! Жүлде алған мың жылдық жұлқыстан, Бұл топырақ отаны – киелі Түркістан! Бұл топырақ отаны – киелі Түркістан! ...Әркімнің жүреді жүректе арманы, Көңілдің талғамы кімдерден қалмады... Бауырым езіліп, қабырғам қаусаған қалпыммен, Бір уыс долларға бір уыс топырақ саудалап алдым мен, Бәлкім бұл бір уыс топырақ – елімнің ең соңғы бөлшегі, Бәлкім бұл парызым - жанпида арымның өлшемі. Дүйім жұрт алдында көтеріп қазақи еңсені, Тапсырам бір уыс топырақ, Түркістан жеріне мен Сені! Бір уыс топырақ!

Иттер-ай!.. Топырақ обалын ұлытқан, Ертең-ақ өзі де топырақ боларын ұмытқан.

Бір уыс топырақ сатқаның – Анаңды сатқаның, Балаңды сатқаның. Қызыл қан, Ыстық жас зарына иленген топырақ – Далаңды сатқаның – Далаңды сатқаның – Бабаңның сүйегін сатқаның!



Оралбек Бекболатов, Кентау қаласы