Қышқылға төзімділік
Қышқылға төзімділік – материалдардың жегі қышқылдар әсерлеріне төзу қабілеті; Ішкі төзімділік заттардың табиғатына, жегі ортаның тотығу-тотықсыздану қасиеттеріне, аниондардың табиғатына, қышқылдардың концентрациясы мен температурасына, сыртқы әсерлерге (қысым, температура, т.б.) тәуелді болады. Мысалы, хром және хромды болаттар 40%-дық азот қышқылына төзімді, ал 40%-дық күкірт қышқылында бүліне бастайды. Температура артқанда материалдардың қышқылға төзімділік күрт кемиді. Металдардың ішкі төзімділігі оның бірлік ауданынан жоғалтатын массасы бойынша анықталады (сағатына грамм/метр2). Бейметалл органикалық материалдардың ішкі төзімділігі қасиеті ісіну дәрежесіне және механикалық қасиеттерінің (беріктік шегі, аққыштық шегі, т.б.) өзгеру ерекшеліктеріне қарай бағаланады, ал бейметалл бейорганикалық материалдардың ішкі төзімділігі қышқылмен өңделгеннен кейін майдаланған материалдың массасының өзгеруі бойынша анықталады; Қышқылға берік заттар.
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Қазақ Энциклопедиясы
![]() | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
![]() | Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
![]() |
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |