Әлеуметтік енжарлық

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Әлеуметтік енжарлық - өндіріс тәсілін жетілдіруден шет қалдыратын, қоғамдық бірлестікті нығайтуға тікелей араластырмай, салғырттыққа бой алдырып, қауымдастықты өзін-өзі басқарудан сырттататын тобырлық мінез-құлық; тарихи қажеттілікті, кезең мен мезгіл талаптарын дұрыс ұқпай, қоғамдық заңдылықтың қалпын, өркениеттілік өресін андатпай, адамды әміршілдік жетегіне матайтын келеңсіз қасиет көріністері болып табылады. Үлкен мұратқа терін төкпей, дайын билік, байлық, беделге ие болғандар керенаулыққа ұрынып, салғырттыққа бейім келеді. Мұнан өзіндік шешім қабылдауға қабілетсіздік келіп туындайды. Әлеуметтік енжарлық әкімшілдік-әміршілдік жүйенің қатаң қағидаларын нақты шындықтан да, адамдардың мұқтажынан да жоғары қоюға жол береді. Белсенді бастамалар тағдырын "жоғарғылардың қалауына" қалдырумен отырады.[1]


Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Биекенов К., Садырова М. Әлеуметтанудың түсіндірме сөздігі. — Алматы: Сөздік-Словарь, 2007. — 344 бет. ISBN 9965-822-10-7