Әлеуметтік шеттету

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Әлеуметтік шеттету - Ресурстардың (табыс секілді) немесе неғұрлым кең қауыммен, яки қоғаммен байланыстың жетіспеуші салдарынан индивидтер немесе отбасылар өз жағдайының бағдарлағанын сезілетін процесс. 1980 жылдары "Әлеуметтік шеттету" термині "кедейшілік" терминімен бірге (кейде соның орнына), әсіресе Еуропадағы әлеуметтік саясат жөніндегі пікірталастарда, барған сайын кең қолданыла бастады. Терминологияны бұлай алмастырудан пайда қандай екені өзгеруіне анық емес, бұрынғы ұғым да, кейінгі ұғым да даулы. Және бұл термин әдетте жұмыссыздықпен, мардымсыз табыспен, баспананың нашарлығымен, ауру-сырқаулармен немесе әлеуметтік оқшауландырылумен байланысты әлеуметтік проблемалар жөнінде пайдаланылады.
Осы тұрғыдан алғанда осынау терминологияны пайдалануда негізгі үш бағыт бел алды. Біріншіден, термин әлеуметтік құқықтар турасындағы, сондай-ақ адамдардың сол құқықтарды жүзеге асыруына бөгет болатын кедергілер немесе процестер турасындағы Әлеуметтік шеттетуді айқындайды. Терминді бұлай түсіндіру зерттеушілерді азаматтық қоғам және азаматтықтың осы заманғы ұғымдары туралы пікірталастарға жетектейді. Екінші бағыт, әдебиетте Дюркгейм тұжырымдамасын егжей-тегжейлі ашып көрсетеді. [1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Биекенов К., Садырова М. Әлеуметтанудың түсіндірме сөздігі. — Алматы: Сөздік-Словарь, 2007. — 344 бет. ISBN 9965-822-10-7