Тынық мұхит

Тынық мұхит

Тынық мұхит — көлемі мен тереңдігі жағынан ең үлкен мұхит. Батысында Еуразия мен Аустралия, шығысында Солтүстік және Оңтүстік Америка, оңтүстігінде Антарктида құрылықтарымен шекаралас.

Тынық мұхиты оңтүстігінен солтүстігіне 15, 8 мың км, шығысынан батысына 19, 5 мың км созылын жатыр. Шекаралас теңіздермен есептегенде 179, 7 млн км², орта тереңдігі 3984м, көлемі 723, 7 млн км³ (теңізсіз есептегенде165, 2 млн км², орта тереңдігі 4282 м, көлемі 707, 6 млн км³). Тынық мұхитының ең терең жері (әлем мұхиттарының ең терең жері) 10994 м (Мариана шұңғымасында). Тынық мұхитындағы 180-інінші мередиан арқылы тәуліктік сызық өтеді.

Сөз төркіні

Алғаш болып Тынық мұхиты көрген испандық Бальбоа. Ол 1513 жылы өз серіктестерімен Панама мойнағы кесіп өтіп, белгісіз мұхитқа шығады. Олар мұхитқа оңтүстіктегі ашық шығанақ арқылы шыққандықтан, Бальбоа бұл мұхитты Оңтүстік теңіз (ис. Mar del Sur) деп атады. 28 қараша 1520 жылы Фернан Магеллан алғаш болып мұхитқа шықты. Ол Отты Жер аралынан Филиппин аралдарына деиін 3 ай 20 күнде мұхитты кесіп өтті. Осы уақыт бойы ауа райы бір қалыпты тынық болды, сол себепті Магеллан бұл мұхитты Тынық мұхит деп атады. 1753 жылы француздық географ Ж. Н. Бюаш Тынық мұхитын Ұлы мұхит (фр. Jean-Nicolas Buache) атауды ұсынды, әлемдегі ең үлкен болған себепті. Бірақ бұл атауды көпшілік қабылдамады, әлемдік географияда сөзі басым ағылшын тілді елдердің қалауымен «Тынық мұхиты» (ағылш. Pacific Ocean) болып қала берді.

1917 жылға дейін жер аударған орыс картасында Шығыстық мұхит деп аталды.

Физика-географиялық сипаттамасы

Мұхиттардың негізгі морфологиялық сипаты

Мұхиттар	Су ауданы , млн км²	Көлем, млн км³	Орта тереңдік, м	Мұхиттың батулары, м
Атлант мұхиты	91, 66	329, 66	3597	Пуэрто-Рико шұңғымасы (8742)
Үнді мұхит	76, 17	282, 65	3711	Зонд шұңғымасы (7729)
Солтүстік Мұзды мұхит	14, 75	18, 07	1225	Гренланд теңізі (5527)
Тынық мұхит	178, 68	710, 36	3976	Мариана шұңғымасы (10 994)
Әлемдік	361, 26	1340, 74	3711	11 022

Жалпы мағлұмат

Әлемдік мұхиттардың 49, 5% алатын және 53% суы бар Тынық мұхиты ғаламшардағы ең үлкен мұхит болып табылады. Шығысынан батысына 19 мың км, ал оңтүстігінен солтүстігіне дейін 16 мың км созылып жатыр. Оның суы оңтүстігінде көбірек, ал солтүстігінде аз болып келеді. Тынық мұхиты батыс жағасында Оңтүстік және Солтүстік Америка, шығыс жағасымен Аустралия мен Еуропаны, ал оңтүстігінде Антарктиданы шайып жатыр. Тынық мұхитының Солтүстік Мұзды мұхитымен шекарасы Дежнев мысынан Уэльс Ханзадасы мысына деінгі Беринг бұғазы. Атлант мұхитымен шекарасын Горн мысынан 68°04’ меридианға дейін немесе қысқасы Оңтүстік Америкадан Антарктида аралдарына дейін Дрейка бұғазы арқылы, Осте аралынан Штернек мысына дейін, Үнді мұхитымен шекарасы Аустралияның оңтүстігіне қарай Бассов бұғазының шығыс шекарасымен Тасмания аралдарына дейін, одан әрі 146°55’ меридианымен Антарктидаға дейін, Аустралияның солтүстігіне қарай Андаман теңізі мен Малак бұғазымен, оңтүстік-батыс жағалауында Суматра аралдарымен, Зонд бұғазымен, оңтүстік жағалауында Ява аралдарымен, Бали және Саву теңіздерінің оңтүстігімен, Арафур теңізінің солтүстігімен, Жаңа Гвинеяның оңтүстік батысымен және Торресов бұғазының батысымен шектесетін аралықта жатыр.

Теңіздер

Тынық мұхитындағы теңіз, бұғаз және шығанақтар ауданы 31, 64 млн км² құрайды. Теңіздердің басым бөлігі батысында, Еуразиямен шекарасында:Берингов, Охот, Жапон, Ішкі Жапон, Сары, Шығыс-Қытай, Филиппин; Оңтүстік-Шығыс Азия аралдары арасындағы теңіздер: Оңтүстік-Қытай, Ява, Сұлу, Сулавес, Бале, Флорес, Саву, Банда, Серам, Хальмахера, Молукк; Аустралия жағалауында: Жаңа-Гвинея, Сүлейман, Коралл, Фиджи, Тасман; Антарктидадағы теңіздер (кейбір кезде бұларды Оңтүстік мұхитқа жатқызады): Росса, Амундсена, Беллинсгаузен. Оңтүстік Америка жағалауында теңіздер жоқ, бірақ үлкен шығанақтар кездеседі:Аляска, Калифорния, Панама.

Аралдар

Тынық мұхитында жанартау салдарынан пайда болған аралдар көптеп кездеседі. Олардың көбі маржандар түзіп, ақыр соңында мұхит түбіне кетіп, ал кейбіруелері өз соңынан маржан сақиналарын қалдырған.

Арал ауданы мен көптігінен Тынық мұхиты жоғары сатыда тұр. Мұхитта елді аралдарда кездеседі: Жаңа Гвинея ( 829, 3 мың км²) және Калмантан (735, 7 мың км²); үлкен аралдары: Үлкен Зонд аралы (1485 мың км² осы қатарлы Калимантан, Суматра, Сулавеси, Ява, Банка). Өзгеде ірі аралдары және архипелагтары: Жаңа Гвинея аралдары (Жаңа Гвинея, Колепом), Жапон араладры (Хонсю, Хоккайдо, Кюсю, Сикоку), Филиппин аралдары (Лусон, Миндано, Самар, Негрос, Палаван, Панай, Миндоро), Жаңа Зелендия (Оңтүстік және Солтүстік араладары), Кіші Зонд аралдары (Тимор, Сумбава, Флорес, Сумба), Сахалин, Молукк араладары (Серам, Хальмахера), Бисмарк архипилагы ( Жаңа Британия, Жаңа Ирландия), Сүлеймен аралдары (Бугенвиль), Алует аралдары , Тайвань, Хайнань, Ванкувер, Фиджи аралдары (Вити-Леву), Гавай аралдары (Гаваий), Жаңа Календония, Кадьяк архипелагы, Куриль аралдары, аралдар: Жаңа Гебрид, Шарлотта патшайым аралы, Галапагос аралы, Велингтон, Әулие Лаврентия, Рюкю аралдары, Риеско, Нунивак, Сант-Инес, Д’Антркасто аралы, Самоа аралдары, Ревилья-Хихедо, Палмер архипелагы, Шантар аралдары, Магдалена, Луизиада архипелагы, Лига архипелагы, Луайоте аралдары, Карагин, Кларенс, Нельсон, Принсесс-ройал, Хановер, Командор аралдары.

Мұхиттың қалыптасу тарихы

Пангея құрлығы мезозой дәуірінде Гондвану мен Лавразияға ыдырағанда, оны қоршаған Панталассаның ауданы кішірейе бастады. Мезозойдың соңына қарай Гондвана мен Лавразия бөлініп, олардың бөлінуіне қарай Тынық мұхиты қалыптаса бастады. Юра дәуірінде тынықмұхиттық бытқыл маңында мұхиттық төрт тектоникалық тақталар түзілді: Тынық мұхиттық, Құла, Фараллон және Феникс. Солтүстік-батыс Құла тақтасы Азия құрлығының шығыс және оңтүстік-шығыс төңірегіне жылжыды. Солтүстік-шығыс мұхиттық тақта Фараллон Аляска, Чукотка және Солтүстік Американың астына жылжыды. Оңтүстік-Шығыс тақтасы Феникс Оңтүстік Американың астына сүңги бастады. Бор дәуірінде оңтүстік-шығыстық Тынық мұхитының мұхиттық тақтасы сол уақыттағы бір болған Аустра-Антарктикалық құрлық маңының шығысына салдарынан қазіргі Жаңазеландиялық жонның және Лорд-Хау мен Норфолк су асты үстүрттерінің кесегі құрлықтан тебіліп кетті. Кешірек борда Аустра-Антарктикалық құрлықтың жарылуы басталды. Аустралиялық тақта бөлініп, экваторға жылжи бастады. Тынықмұхиттық тақта олигоценде бағытын солтүстік-батысқа ауыстырды. Кешірек миоценде Фараллон тақтасы екіге бөлінді: Кокос және Наска. Құла тақтасы солтүстік-батысқа жылжи отырып, толықтай (Тынықмұхиттық тақтаның солтүстік бөлігімен бірге) Еуразия мен прото-Алеут науасының астына кетті. Бүгінде тектоникалық тақталар қозғалысы жалғасуда.

Бұл қозғалыстың өзегі орта-мұхиттық риф аймқтары Оңтүстік-Тынықмұхиттық пен Шығыс-Тынықмұхиттық артулары болып табылады. Бұл аймақтың батысна қарай Еуразия және Аустралия тақаталарының астына жылына 6-10 см жылдамдықпен қозғалып жатқан ең үлкен Тынықмұхит атты тақта орналасқан. Тынықмұхитық тақта батыста Филиппин тақтасын солтүстік-батысқа, яғни Еуразиялық тақта астыны жылына 6-8 см жылдамдығымен ығыстыруда. Орта-мұхиттық риф аймақтарының шығысында: солтүстік-шығысында жылына 2-3 см жылдамдықпен Солтүстік-Америка тақтасы астына қозғалып бара жатқан Хуан де Фука тақтасы; орталық аймағында солтүстік-шығысқа бағытталған Кариб литосфералық тақтасы астына қарай жылына 6-7 см жылдамдықпен жылып жатқан Кокос тақтасы; оңтүстікке қарай шығысқа бағыт алған Оңтүстік-Америкатақтасыны астына қарай жылына 4-6см жылдамдықпен қозғалатын Наска тақталары орналасқан.

Құрлықтың су асты маңайы

Құрлықтың су асты жақтаулары Тынық мұхитының 10% аумағын алып жатыр.

Климаты

Тынық мұхитының климатына күн сәлесінің радиациясы мен атмосфералық қозғалыстың, Азия құрлықтық бөлігінің әсері зор. Мұхитта барлық климаттық аймақтарды бөлуге болады. Қыс кезінде солтүстік аймақта Алеуттік қысым минимум баролық орталық болып, жаз кезінде әлсіз болады. Оңтүстікке қарай Солтүстік-Тынық мұхиттық антициклон. Экваторда экваторлық депрессия (төмен қысым ауданы), ол Оңтүстік –Тынықмұхиттық антициклонға айналады. Оңтүстікке қарай қысым төмендейді, содан соң Антарктидада жоғарғы қысым аймағына ауысады. Баролық ортаның орналасуына байланысты жел бағыты қалыптасады. Солтүстік жарты шардың өлшеулі бөлігінде қыс кезінде батыстан жел басым , ал жазда оңтүстіктен қоңыр жел болады. Қыс мезгілінде мұхиттың солтүстік батысында солтүстік және солтүстік-шығыс муссон желдері болады, жаз кезінде оңтүстіктен соғады. Полюстік фронтта пайда болатын циклондар таяу полюсте болатын шторм дауылдын болатынын анықтайды (әсіресе оңтүстік жарты шарда). Солтүстік жарты шардың субтропиктік және тропиктік аймақтарында солтүстік –шығыс пассаттар басым. Экватор аймағында жыл бойына ауа райы штильді. Оңтүстік жарты шардың тропикалық және субтропикалық аймақтарында қыс кезінде күшті, ал жазда әлсіз оңтүстік-шығыстық пассат басым. Мұнда тайфун аталатын аса күшті дауылдар тропикте жаз маусымында туындайды. Әдетте Филиппиннің шығысынан бастау алып, Тайвань және Жапония арқылы солтүсті батыс пен солтүстікке бет алып, Беринг теңізі аймағында тоқтайды. Тынық мұхитының өзгеде дауыл туындайтын аймағы Орталық Америка. Оңтүстік жарты шардың қырқыншы енділігінде тұрақты батыс желдері байқалады. Ал жоғарғы енділігінде антарктикалық төмен қысым салдарынан желдер жалпы циклондық айналымға тәуелді.

Мұхит үстіндегі ауа райы жалпы енділік аймаққа қатысты, шығысына қарағанда батысында климат жылы болып келеді. Тропикалық және экваторлық аймақтарда ауанаң орташа температурасы 27, 5 °С-ден 25, 5°С. Жаз мезгілінде изотерма мұхиттың солтүстігінен батысына қарай 25°С-ге көтеріледі, шығысында осы деңгейден аз мөлшерде көтеріледі, оңтүстік жарты шарда солтүстікке қарай белсенді қозғалды. Мұхит үстімен өтіп ауа массасы ылғалданады. Таяу экватор аймағынан экватордың екі жағындада изогиетамен сызылған (2000мм) жауынның максимум сызықтары өтеді, ал экватор айқын құрғақ аймақ. Тынық мұхитында оңтүстік және солтүстік пассаттардың сәйкес аймақтары болмайды. Осыған сәкес өте ылғалды және тым құрғақ аймақтар туындайды. Экватор және тропика аймақтарына қарай жауын мөлшері азаяды. Ең құрғақ аймақтар солтүстік жарты шар бөлігіндегі Калифорния маңы, ал оңтүстікте Перу және Чили қазашұңқырларында ( кейбір аймақтарда жауын мөлшері жылына 50 мм болады).

Гидрологический режим

Шалағай су айналымы

Тынық мұхитының жалпы су ағысын атмосфераның жалпы айналым заңдылықтары анықтайды. Орталық Америка жағалауынан Филиппин аралдарына дейінгі Солтүстік жарты шардың солтүстік-шығыс пассаты солтүстік-пассат ағындарының пайда болуына септігін тигізеді. Бұдан әрі ағыстар екі бағытқа бөлінеді: алғашқысы оңтүстікке бағытталып, бір бөлігі мен экваторлық қарсы ағыстарды қанықтырады, тағы бір бөлігі Индонезия теңіздерінің хауыздарына таралады. Солтүстік ағыс , Шығыс-Қытай теңізін бойлап, Куросио ағыстарына жылы бастау беріп, Шығыс-Қытай теңізінен Кюсю аралдарының оңтүстігіне шығады. Бұл ағыс Жапон жағалауына көрінерліктей әсерін тигізіп, солтүстіктен Жапон жағалауына бет алады. Солтүстік енділіктің 40 ° Куросио Солтістік-Тынық мұхиттық ағысқа ауысады, келесі ауысуы шығыста Орегон жағалуында. Ол Солтүстік Америкаға тіреліп, Аляска жартыаралынан құрлық бойымен бағытталатын солтүстік Аляскалық тармаққа, Солтүстік-Пассат ағысымен қосылып, тұйықталып, Калифорния жартыаралының бойымен оңтүстіктік суық Калифорния ағысына бөлінеді. Оңтүстік жарты шарда оңтүстік-шығыс пассат Колумбия жағалауынан Молукк аралдарына дейін Тынық мұхитын кесіп өтетін Оңтүстік-Пассат ағысын құрайды. Лайн және Туамоту арадарының аралығында тармақталған, келесі Коралл теңізіне одан әрі Аустралия жағалауымен Шығыс-Аустралия ағысын құрайды. Оңтүстік-Пассат негізгі суы Молукк аралдарының шығысында Солтүстік-Пассат ағысының оңтүстік тармағымен қосылып экватор қарсы ағысты құрайды. Шығыс-Аустралиялық ағын Жаңа Зеландия аралының оңтүстігіне қарай Тынық мұхитын батыстан шығысқа кесіп өтетін Үнді мұхитының күшті Батыс желдеріне ұласады. Бұл ағыс Оңтүстік Американың аяғында тропикте тұйықталып Оңтүстік-Пасстқа айналатын Перуан ағысына тармақталып айналады. Батыс ағысының өзге шеті Горн мысының ағысы аталатын Оңтүстік Американы қамтып, Атлант мұхитына кетеді. Тынық мұхитындағы су айналымының маңызды рөлі Оңтүстік-Пассат ағысының астындағы 154° Галапагос аралдарына деінгі Кромвелла су үсті ағыстарына тиесілі. Жаз айларында Оңтүстік Америка жағалауынан жартылай тұзды ағыс суық Перу ағысын ығыстырғанда Эль-Ниньо байқалады. Бұл жағдайда судың жоғарғы қабатына оттегі келмегеніктен, балықтар мен өзгеде су жануарларының өлімі күрт өседі, ал шөлді аймақтарда керісінше жауын-шашын көбейіп, қауіпті су тасқындарына әкеліп соғады.

Тұздылығы, мұз түзілу

Мұхиттың барынша тұздылығы салыстырмалы жауын-шашынның қарқынды булануымен сәйкес келетін экваторлық және тропикалық аймаққа тураланады (барынша 35, 5—35, 6 ‰ дейін). Тұздылық суық ағымның әсерінен мұхиттың шығысына қарай төмендейді. Жауын-шашынның молдығы мұхит суының тұздылығын азайтады, әсіресе экваторда, батыс айналым аймағы мен субполяр ендігінде.

Тынық мұхитының оңтүстігіндегі мұз антарктикалық аудандарда, ал солтүстіктегісі тек Беринг, Охот теңіздерінде және де аздап Жапон теңізінде де түзіледі. Алясканың оңтүстік жағалауынан наурыз-сәуір айларында 48—42°с. ш. болатын мұзтаудың біразы тасталады. Солтүстік теңіздер қалқыма мұздарды солтүстік аудандарға жеткізеді, әсіресе Беринг теңізі. Антарктикалық көпжылдық мұздар шекарасы 60—63° о. ш. дейін жетеді, ал мұзтаулар 45° с. ш. дейі жетіп, солтүстікке дерлік таралады.

Су массасы

Тынық мұхитын су массасын шалағай, шалағай аралық, терең және түпкі деп бөледі. Тынық мұхиты шалағай су массасы 35-100м және тропика суларына тән тұздылығымен, тығыздылығымен, температурасының салыстырмалы тегістілігімен, сипатының құбылғыштығымен, климаттың мерзімді мусымдығымен ерекшеленеді. Бұл су массасы су үсті жылуалмасумен, салыстырмалы тұнбалармен, булану және қарқынды аралсумен анықталады. Шалағай аралық су массасына азда болса тиісті. Субтропика мен суық енділікте бұл су массалары жарты жыл шалағай, жарты жыл шалағай аралық болады. Әртүрлі климаттық аймақтарда олардың шекаралары 220 мен 600м арасында теңселіп тұрады. Шалағай аралық су 13-18 °C-тан (тропик пен субтропикте) 6—13 °C дейін (қоңыржай аймақта) тығыздығы және тұздылығымен ерекшеленеді. Шалағай аралық су жылы климатта тұзды шалағай судың төмендеуімен түзіледі.

Орташа және жоғарғы енділікте аралық су массасының температурасы 3—5 °C, ал тұздылығы 33, 8—34, 7 ‰ болады. Аралық массаның төменгі шекарасы 900-1700м тереңдікте болады. Терең су массасы Антарктикалық сулардың төмендеуі мен Беринг теңізі суының қазашұңқырлармен ағу нәтижесінде түзіледі. Түпкі су массасы 2500-3000 м тереңдікте. Олар төмен температурасымен (1—2 °C) және бікелкі тұздылығымен (34, 6—34, 7 ‰) ерекшеленеді. Бұл сулар антарктика шельфінде қатты суу нәтижесінде түзіледі. Олар біқалыпты ағып, барлық батуларды толтыра отырып мұхит орталлық үстіртінің өткеліне көлденең Оңтүстік Перу арқылы солтүстік қазаншұңқырлар түбіне жетеді. Өзге мұхиттармен салыстырғанда Тынық мұхитының оңтүстік бөлігіндегі түпкі сулар еріген оттегінің аздығымен ерекшеленеді. Түпкі су терең сумен бірге Тынық мұхитының барлық көлемінің 75% құрайды.

Өсімдік және хайуанаттар әлемі

Әлем мұхиттарының биомассасының 50% Тынық мұхитының еншiсiнде. Мұхиттағы өмiр ағыл-тегiл және қилы, әсiресе маржан рифтар және мангр тоғайларымен шұғылданатын Австралия, Азия жиектерiндегі тропиялық және субтропиялық аймақтарда. Тынық мұхитының фитопланктоны 1300 жуық микроскопиялық бір жасушалы балдырлардан тұрады. Бұлардың жартысына жуығы перидинея түріне, ал одан азырақ бөлігі диатомея түріне жатады. Таяз су және Апвелинг аймақтарында өсімдіктер өте көп. Тынық мұхитының су асты өсімдіктері 4 мың балдыр түрінен 29 гүлді түрлеріне дейін жетеді. Тынық мұхитының шамалы және салқын аймақтарында бурыл балдырлары жаппай жайылған, әсіресе ламинари тобынан, Оңтүстік аймақтарында тіпті 200м жететін осы топтың алып балдырлары да кездеседі. Тропикті айммағында риф түзуші ағзалар болатын маржан полиптарымен қатар фукус, ірі жасыл, танымал қызыл балдыр кең таралған.

Тынық мұхитының жануарлар түрінің әлемі өзге мұхиттағыға қарағанда 3-4 есеге бай, әсіресе тропика суларында. Индонезия теңіздерінде балықтың 2 мың түрі, солтүстік теңіздерінде 3 мыңға жуық түрлері бар. Мұхиттың тропика аймақтарында моллюскалардың 6 мыңға, ал Беринг теңізінде 200 жуық түрі таралған. Тынық мұхитының жан-жануарларына тән ерекшелік олардың жүйелік тпотары мен эндемимзмінің көнелігі. Тынық мұхитында теңіз кірпілері мен семсеқұйрықтардың көне түлерінің көбісі, өзге мұхиттарда (мысалы, Иордан, Гильбертидия) қалмаған балықтардың кейбір көне түрлері, лосось балығы тобының барлық түрі Тынық мұхитында қалған.

Эндемикалық сүтқоректілердің түрлері: теңіз мысығы, дюгонь, сивуч, теңіз қамасы. Тынық мұхитының көптеген жан-жануарларына алыптық тән қасиет. Мұхиттың солтүстік бөлігінде алып мидия мен устрицалар танымал, экватор аймағында салмағы 300 кг жететін ең ірі моллюсктің екі жармалы түрі тридакна тіршілік етеді. Тынық мұхитында көбінесе ультраабиссальді жан-жануар басым. Олардың 45 түрі судың төмен температурасы мен 8, 5 м тереңдігінде, 70% эндемиктер. Осы су астында жалғыз қорек болатын топрақты азық қылуға икемді, аз қозғалатын голотурия тірішілік етеді.

Экологиялық проблемалар

Адамдардың Тынық мұхиты жағасындағы шаруашылығы мұхит байлықтары мен жануарлары санының төмендеуіне әкеп соқты. Онсызда XVIII ғасырдың аяғында Беринг теңізінде теңіз сиырлары толығымен қырылған. XX ғасырдың басында теңіз мысықтарының жойылып кету қауіпі төнген. Қазіргі ең үлкен мәселе судың мұнай өнімдерімен, ауыр металл қалдықтарымен және өндірістегі атом қлдықтарымен ластануы. Улы қалдықтар мұхит ағысымен барлық мұхитқа таралуда. Антарктида жануарларының қан құрамында да осы улы заттар табылған. АҚШ-тың 10 штаты өз қалдықтарын әлі күнге дейін теңізге тастауда. 1980 жылы 160 000 тонна улы қалдықтар теңізге тасталған, қазіргі кунде ол әрине аз мөлшерге болса да азайған.

Тынық мұхитында пластиктен және әр түрлі қоқыстардан құралған үлкен қоқыс нуктесі пайда болған. Бұл қоқысқы нүкте Тынық мұхитының солтүстік бөлігінен Калифорния жағалауынан Гавай май жанынан Жапония жанына дейін жеткен. 2001 жылы бұл қоқыстың ауданы 1 млн км² асып, салмғы 3, 5 млн жеткен, ал бұндай көрсеткіш мұхиттағы зооплантон салмағынан 6 есеге көп. Әр 10 жыл сайын бұл қоқыстың өсу үстінде.

АҚШ қарулы күштері 1945 жылы 6 және 9 тамызда Жапонияның Хиросимо және Нагосаки қалаларына ядролық бомба тастап, ядролық қаруды алғаш пайдаланушы ел болып тарихта қалды. Хиросимо қаласында қаза болғандардың жалпы саны 90-166 мың адамға, ал Нгосаки қаласында 60-80мыңға жетті. 1946-1958 жыдар аралығында АҚШ Маршалл аралдарының Бикини және Энивеветок жерлерінде ядролық сынақтар жүргізді. Жалпы саны 67 атомды және сутекті жарылыстар жасалған. 1954 жылдың 1 наурызында қуаты 15 мегатонн болатын сутекті бомба жарған, жарылыс нәтижесінде диаметрі 2 км, тереңдігі 75 м болатын ойық пайда болған, жарылыс түтінінің биіктігі 15 км, ал диаметрі 20 км. Осы жарылыс салдарынан Бикини су астына кетіп, жарылыс аймаға АҚШ тарихындағы ең радиактивті жер, ол аймақтың халқы зардап шеккен. 1957-1958 жылдары Ұлыбритания Полизениядағы Рождество мен Молденде (Лайн аралдары) 9 әуе ядролық сынақ жүргізген. 1966-1996 жылдары Франция Франция Полинезиясындағы Муруроа мен Фангатауфада (Туамоту архипелагында) 193 ядролық сынақ жүргізген ( соның 46 атмосферада, 147 жер астында).

1989 жылдың 23 наурызында АҚШ-қа тиесілі ExxonMobil компаниясының «Эксон Вальдез» танкері Аляска жағалауында апатқа ұшыраған. Апат салдарынан 256 мың баррел мұнай 28 мың км² дақ түзіп теңізге төгілген. Мұнаймен 2 мың км жуық теңіз жағалауы ластанған. 2010 жылдың 20 сәуіріндегі Мексикадаға DH бұрғылау орнату кезінде болған апатқа дейін бұл апат ең улкен экологиялық апат есептелген.

Тынық мұхитының жағалауындағы мемлекеттер

• Тынық мұхитының жағалауындағы елдер (сағат тілінің бағытымен):

Америка Құрама Штаттары, Канада, Мексикалық Құрама Штаттар, Гватемала, Эль-Сальвадор, Гондурас, Никарагуа, Коста-Рика, Панама, Колумбия, Эквадор, Перу, Чили, Аустралия Кеңесі, Индонезия, Малайзия, Сингапур, Бруней-Даруссалам, Флилппин, Тайланд, Камбоджа, Вьетнам Социалдық мемлекеті, Қытай Халық Республикасы, Корей Республикасы, Корей Халықтық Демократиялық Республикасы, Жапония, Ресей Федерациясы.

Мұхитта әдетте мемлекеттерге тиесілі жер және арал үлестері болады:

• Меланезия: Вануату, Жаңа Каледония (Франция), Папуа-Жаңа Гвинея, Сүлеймен аралдары, Фиджи;
• Микронезия: Гуам (АҚШ) Кирибати, Маршалл аралдары, Науру, Палау, Солтүстік Мариан аралдары (АҚШ), Атолл Уейк (АҚШ), Федеративті Микронезия Штаттары;
• Полинезия: Шығыс Самоа (АҚШ), Жаңа Зеландия, Самоа, Тонго, Тувалу, Питкерн (Ұлыбритания), Уоллис, Футуна (Франция), Франция Полинезиясы (Франция).

Зерттелу тарихы

Тынық мұхитын зерттеп тану хат жазу тарихынанда ерте болған. Ол кездері мұхитта жүзу үшін катамарандар, желкенді кемелерді пайдаланған. 1947 жылы Тура Хейердаланың басқаруымен бальс бөренелерінен жасалған су көлігімен «Кон-Тики» Тынық мұхитын Оңтүстік Американың Полинезия сынан батыс бағытта кесіп өтуі Тынық мұхитын кесіп өтуге болатынына дәлел болды. Қытайлық желкенді кемелер Үнді мұхитының жағалауына сапар шекті ( мысалы, Чжэн Хэнің жеті саяхаты, 1405-1433 ж. ж).

Алғаш болып 1513 жылы испандық Васко Нуньес де Бальбоа Панама мойнағының шыңынан шексіз суды, яғни Тынық мұхитын көріп, Оңтүстік теңізбен байланыстырған. 1520 жылы португал теңізшіі Фернан Магеллан Оңтүстік Американы айналып бұғаздан өтіп, теңіздік жазықтықты көреді. Отты жерден Филиппин аралдарына дейінгі 3 айға созылған саяхатында Магеллан ешбір дауылға соқтықпаған себепті бұл мұхитты Тынық деп атаған. Тынық мұхитының егжей-тегжейлі картасы 1589 жылы Ортилерияда жарияланған. 1642-1644 жылдары Тасман бастаған экспедиция нәтижесінде Аустралия өз бетіне жеке құрлық екендігі дәледенді. Мұхитты жан-жақты зерттеу XVIII ғасырда басталды. Еуропаның басты елдері Тынық мұхитына ағылшынның Джеймс Кук (Аустралия және Жаңа Зеландияның зерттеу жұмыстары, Гавай және басқа да көптеген аралдарды ашқан) француз Жан-Франсуа Лаперуз, итальян Алессандро Маласпиноларды(Горн мысынан Аляска бұғазына дейінгі Оңтүстік және Солтүстік Американың барлық батыс жағалауын картаға түсірген) ғылыми-зерттеу сапарларға жібере бастады. Мұхиттың солтүстік жағалауын С. И. Дежнев ( Еуразия мен Солтстік Америка арасындағы бұғазды ашқан), В. Беринг (мұхиттың солтүстік жағалауын зерттеген) және А. И. Чириков ( Тынық мұхитының солтүстігі мен Азия солүстік-шығыс жағалауын, Солтүстік Американың солтүстік-батыс жағалауын зерттеген) сияқты зерттеушілер зерттей бастады. 1803-1864 жылдар аралығында орыс теңізшілерінің 45 толық және жартылай жорыққа шыққандығы нәтижесінде орыс әскери және сауда флоттары Балтық теңізі жолын жақсы танып, Тынық мұхитындағы жолда біраз арал ашты. 1819-1821 жылдары Ф. Ф. Беллисгаузен мен М. П. Лазарев жасаған жорықта Антарктида ашылды және жол жөнекей 29 арал ашылды.

1872-1876 жылдары аралығында ағылшынның «Челленджер» кемесінде алғашқы ғылыми экспедиция жүргізілді, сөйтіп мұхит суының құрамы алынды, өсімдіктері мен жануарлары, су түбі жерлерінің топырағы зерттеліп, алғаш рет су тереңдігінің картасы мен терең сулар жануарларының жиынтығы жасалды. 1886-1889 жылдары ғалым-океанограф С. О. Макаровтың жетекшілігімен Тынық мұхитының солтүстігі зерттелді. Бұдан бұрынғы шетел және орыс зерттеулерінен кейін Макаров толық зерттеу жүргізіп Тынық мұхитының суы сағат тіліне қарсы ағатынын анықтады. Америкалық «Альбатрос» экспедицясының зерттеуі 1883-1905 жылдары мұхиттың жануарларының жаңа түрлерін және даму заңдылықтарын ашты. Немістенрдің «Планет» (1906-1907) және америкалық океанагрфиялық «Карнег» (1928-1929) экспедициялары Х. У. Свердрупаның жетекшілігімен Тынық мұхитының зерттелуіне үлкен үлес қосты. 1949 жылы АН СССР жалауымен кеңестік ғылыми-зерттеу кемесі «Витьяз» жіберілді. 1979 жылға дейін кеме 65 ғылыми іс-сапар жасап, соның нәтижесінде су асты бедерлері картадан алынды және Мариан ойпатының тереңдігі өлшенді. Осы аралықта Ұлыбританияның «Челленджер II» (1950-1952), Швецияның «Альбатрос III» (1947-1948), Данияның «Галатея» (1950-1952) және басқада көптеген экспедияларының зерттеуі нәтижесінде су астының құрылысы, түзінділіері, мұхиттың тыныс-тіршілігі жайлы ақпараттар көбейе түсті. Халықаралық геофизикалық жылдары ішінде (1957-1958) әлемдік қосылған үлеспен (әсіресе АҚШ пен СССР) жүргізілген зерттеулер нәтижелері бойынша Тынық мұхитының батиметрлік жаңа ауқымды картасы жасалды. 1968 жылы америкалық «Гломар Челленджер» кемесінде үлкен тереңдiктерге су массаларының орын ауыстыруы бойынша жұмыстар мен биологиялық зерттеулер үнемі жүргізіліп тұрды. 1960 жылдың 23 қаңтарында Мариан батуына алғаш рет адам сүңгіді. «Триест» зерттеу батискафында Мариан батуына АҚШ- тық Дон Уолш және зерттеуші Жак Пикар түскен еді. 2012 жылдың 26 наурызында американдық режиссер Джеймс Кэмерон терең сүңгу құрылғысы «Deepsea C hallenger» көмегімен жалғыз өзі Мариан батуына сүңгіді, сөйтіп бұл сүңгу тарихтағы екінші сүңгу болды. Құрылғы су астнда болған 6 сағат ішінде зерттеу үлгілеріне арналып су асты топрағы, өсімдіктері және тірі ағзалар алынды. Кэмеронның су астында түсірген таспалары «National Geografic»теле арнасының ғылыми-деректі фильмінің негізіне кіреді.

1966-1974 жылдары АН СССР Океанографиялық институты жазған «Тынық мұхиты » монография жарық көрді. 1973жылы Владивосток қаласында В. И. Ильичев атындағы Тынық мұхиттық океанологиялық институты күшімен қиыр шығыс теңіздерінде және Тынық мұхитының ашық аймағында кең ауқымды зерттеулер жүргізілді. Бұл зерттеудің нәтижесі 1994 жылы Ұлттық Америка орталығы жасаған мұхиттардың батиметрлік атласы болып табылады.

Экономикалық маңыздылығы

Қазіргі кезеңде Тынық мұхитының аралдары мен жағалаулары әр- келкі орналасқан. АҚШ (Лщс-Анжелестен бастап Сан-Франциско ауданына дейін), Жапония мен Оңтүстік Корей жағалаулары ең үлкен өндіріс шоғырланған аймаққа кіреді.

Балық және теңіз өнімдерін аулау

Тынық мұхитының тропикалық енділігі және белгілі аймақтарында теңіз өнімдерін аулау маңызды. Тынық мұхиты акваториясына әлемдік балықтың 60% келеді. Олрдың арасында лосось(горбуша, кета, кижуч, сима), сельдь тектестер (анчоус, сельдь, сардина), треска тектестер(треска, минтай), окунь тектестер (скумбрия, тунец), камбал тектестер(камбал). Сүтқоректілерде ауланады: кашалот, теңіз мысығы, калан, морж, сивуч; омыртқасыздар: краб, креветка, молюска. Медицина және өндіріс үшін өсімдітері де алынады. Ең олжалы аулау Тынық мұхитының Батыс Орталық және Солтүстік батысында. Ең көлемді аулау Жапония ( Нагасаки, Токио, Симоносеки), Қытай (Чжоушань архипелагы, Яньтай, Циндао, Далянь), Ресей Федерациясы (Примор, Сахалин, Камчат), Перу, Тайланд, Жаңа Зеландия және АҚШ өңірлерінде.

Көлік жолдары

Тынық мұхиты арқылы Атлант және Үнді мұхиттары елдерін аса маңызды теңіз және әуе коммуникациялы тынықмұхиттық хауызды және транзитті жолдар жалғастырып жатыр. Аса маңызды мұхиттық жолдар Канада және АҚШ-тан Тайванға, Қытай және Филиппин елдеріне апарады. Тынық мұхитының басты кемемен жүк тасымалдау бұғаздары: Беринг, Татар, Лаперуз, Корей, Тайвань, Сингапур, Малакк, Сангар, Басс, Торрес, Кука, Магеллан. Тынық мұхиты Солтүстік және Оңтүстік Америкалардың арасындағы Панама мойнағын жасанды түрде жалғастырған Панама каналы арқылы Атлант мұхитымен жалғасып жатыр. Ірі порттары: Владивосток (маңызды жүктер, мұнай өнімдері, балық және теңіз өнімдері, орман және аралау материалдары, металлолом, түсті метал), Находка (көмір, мұнай өнімдері, контейнер, метал, металлолом, рефжүктер), Шығыс, Ванино(көмір, мұнай), Кобе-осака (мұнай және мұнай өнімдері, көлік және құрылғылар, автомобиль, метал және металлолом), Токио- Иокогама(металлолом, көмір, мақта, дәнді-дақыл, мұнай және мұнай өнімдері, каучук, химикат, жүн, машина және құралдар, текстиль, автомобил, дәрі-дәрмек), Нагоя (Жапония), Шанхай (құрғақ және сұйық жүктердің барлық түрі), Сянган (текстиль, киім, талшықтар, радио және элетр тауарлар, пластмасса бұйымдар, машина, құрылғылар) (Қытай), Сингапур ( мұнай өнімдері, каучук, азық-түлік, текстиль, машина және құрылғылар) (Сингапур), Сидней (басты заттар, темір рудасы, көмір, мұнай және мұнай өнімдері, дәнді дақыл), Ньюкасл (Австралия), Окленд (Жаңа Зеландия), Ванкувер ( орман жүктері, көмір, рудалар, мұнай және мұнай өнімдері, химиялық және басты жүктер) (Канада), Сан-Франциско, Лос-Анжелс (мұнай және мұнай өнімдері, копра, химиялық жүктер, оман, дәнді дақылдар, ұн, ет, балық консервлері, цитрустар, банан, кофе, машина және құрылғылар, джут, целлюлоза), Лонг-Бич(АҚШ), Уаско ( рудалар, балық, азық-түлік, жанармай) (Чили). Тынық мұхитында көп жақты шағын біршама порттар орналасқан. Әуе жүк тасымалдауда маңызды рөл атқарады. Ең алғашқы тұрақты рейс 1936 жылы Сан-Франциско (АҚШ)- Гонолулу (Гавай аралдары)-Манила(Филиппин). Қазіргі уақытта негізгі трансмұхиттық маршруттар Тынық мұхитының солтүстік және орталық аудандарында. Ішкі және арал аралық әуе тасымалдаудыңда мәні зор. 1902 жылы Ұлыбритания тарапынан Фанингы және Фиджи аралдарынан өтіп, Канада, Жаңа Зеландия, Аустралия Кеңестерін жалғастыратын ұзындығы 12, 55 мың км мұхит астымен телеграф см салынды. Радио байланысты бұрыннан кеңінен қолданысты. Қазіргі таңда Тынық мұхитында байланыс үшін байланыс ағымдары кеңейтілген жасанды жер серіктері қолданыста.

Пайдалы қазбалары

Тынық мұхитыминералдар ошағына өте бай. Қытай, Индонезия, Жапония, Малайзия, АҚШ (Аляска), Эквадор (Гуаякир шығанағы), Аустралия (Басс бұғазы) және жаңа Зеландияда мұнай мен газ қазады. Қолда бар есептен бойынша Тынық мұхитының кені әлемдік мұнай мен газ қорының 30—40 % құрайды. Әлемде ең үлкен көлемдегі қалайы концентратын өндіруші Малайзия, ал циркон, ильменит пен басқаларын өндіруден Аустралия елдері болып табылады. Мұхит жалпы қоры17•10 т боларлықтай темірмарганец конкрециясына да бай. Ең кең ауқымдығы байлығы Тынық мұхитының солтүстігінде, сондай-ақ Оңтүстік және Перу қазашұңқырларында. Мұхиттың рудалық және кокрециялық байлығы марганец 7, 1•10 т, никель 2, 3•10 т, мыс 1, 5•10 т, кобальт 1•10 т құраған. Орегон батуында, Куриль тізбегі мен Охот теңізіндегі Сахалин шельфінде, Жапон теңізіндегі Нанкай науасында және Жапония жағалауында, Преу батуында терең су асты газ гидраттарының түзінділері табылған. 2013 жылы Жапония Тынық мұхитының Токиодан солтүстік-шығыс бағытында метан гидраты кен орныннан табиғи газ бұрғылыау жұмысын бастауға ниетті.

Кертарапты қоры

Тынық мұхитының кертарапты қоры жан-жақтылығымен сипатталады. Бүкіл әлемдік туристтік ұйымның есебі бойынша XX ғасырдың аяғында Тынық мұхиттық аймақтарға 16% халықаралық туристтік жолдамалар тіркелген (2020жылға 25 % жоспарлап отыр). Ең басты туристік елдер Жапония, Аустралия, Сингапур, Корей Республикасы, Ресей, АҚШ және Канада. Басты рекреакциалы аймақтар: Гавай аралдары, Полинезия мен Микронезия аралдары, Аустралияның шығыс жағалауы, Бохай шығанағы және Қытайдағы Хайнань аралы, Жапон теңізі жағалауы, Солтүстік Американың қалаларының ауданы және қалалық агломерациялық жиегі болып табылады. Туристтер ең көп келетін елдер арасында ( Бүкіл әлемдік туристтік ұйымның 2010 жылғы деректері бойынша) Тынық мұхитының азиялық ауданы ерекшеленеді: Қытай (55 млн. 1 жыл ішінде), Малайзия (24млн), Гонконг (20млн), Тайланд (16 млн), Макао (12млн), Сингапур (9млн), Корей Республикасы (9млн), Жапония (9млн), Индонезия (7млн), Аусртия (6млн), Тайвань (6млн), Вьетнам (5 млн), Филиппин (4 млн), Жаңа Зелендаия (3 млн), Камбоджо (2 млн), Гуам (1 млн); Оңтүстік және Солтүстік Америка жағалауындағы елдерде: АҚШ ( 60млн), Мексика (22 млн), Канада (16 млн), Чили (3 млн), Колумбия (2 млн), Коста-Рика (2 млн), Перу (2 млн), Панама (1 млн), Гватемала (1 ммлн), Сальвадор(1 млн), Эквадор (1 млн).