Электронды қағаз

Электрондық қағаз (кейде электронды сия немесе электрофоретикалық дисплей; ағылш. Electronic paper) - бұл қағаздағы қарапайым сияның көрінісін имитациялайтын дисплей құрылғылары.^[1] Жарық шығаратын кәдімгі жалпақ панельдік дисплейлерден айырмашылығы, электронды қағаз дисплейлері қағаз сияқты жарық шағылыстырады. Бұл оларды оқуды ыңғайлы ете алады және көптеген жарық шығаратын дисплейлерге қарағанда көру бұрышын кеңейтеді. Электрондық қағаздың тамаша дисплейін күн сәулесі түссе де, сурет жоғалып кетпестен оқуға болады.

1997 жылы Массачусетс технологиялық институты ғалымдары бірегей және перспективті көрінген кескінді пішіндеудің технологиясын жасап шығарды.

Іле-шала, сол жылы E-Ink Корпорациясы құрылады, оның міндеті жасап шығарылған технологияны жетілдіру және оны коммерциализациялау (яғни электронды сиялар қағидаларын пайдалана отырып, шығарылған құрылғылардан (дисплейлер) табыс алу). E-Ink Штаб-пәтері Кембриджде, Массачусетс штатында орналасқан.

Сонымен қатар Жапония, Токиода кеңсе ашылды. Қайта құрылған компанияның ресми міндеті, оның өкілдерінің мәлімдемесі бойынша, келесі буын визуалды коммуникация құралдарын жасап шығару болып табылды. «Келесі буынның визуалды коммуникация құралдары» - көп уәделі естіледі. Мұндай амбициялық жоспар қандай технологиялық жетістіктер базасына негізделді?

Электронды сиядағы дисплей жұмысының қағидасы өте қарапайым. Кескінді пішіндеудегі берілген құрылғы келесідей жұмыс істейді: Экранның белсенді қабатында қара және ақ бөлшекті (пигмент) миниатюралық мөлдір капсулалар бар. Қара және ақ бөлшектер электрлік потенциалдың пайда болуына әртүрлі елейді: оң зарядталған ақ бөлшектер теріс зарядталған электродтарға тартылады, ал негативті зарядталған қаралар – оң заряды бар байланыстарға тартылады.

Электронды сияларда қолданылатын пигментті микрокапсулалар өте кішкентай – олардың диаметрі шамамен адам шашының диаметріне тең. Бейтарап жағдайда пигменттің позитивті зарядталған ақ және негативті зарядталған қара бөлшектер микрокапсуланың ішінде еркін қалыпта орналасады. Бірақ, егер электронды-сиялы қабатты экранның белсенді аумағының сыртқы теліміне оң электрлік заряд берілсе, осы телімдегі барлық микрокапсулаларда пигменттің ақ бөлшектері қарсы жаққа өтеді.

Осы уақытта электрлік алаң қара бөлшектерді микрокапсулалардың «артқы» жағына тартады, және олар пайдаланушының көзінен таса болады. Осындай процесстің нәтижесінде, пайдаланушы электронды-сиялы дисплейдің экранында пайда болған ақ дақты-ақ түсті пикселді, нүктені байқай алады. Қосылған электрлік потенциалдың полярлығын ауыстыру арқылы, пигменттердің қара бөлшектері капсуланың бет жағында, ал ақтары – тыс жағына орналасуына қол жеткізе алады. Сонда, дисплей экранының сол орнында қара дақ қалыптасады. Электродтарды басқаратын матрицаны (мысалы СК-дисплейлерде қолданылатын сияқты немесе символдық немесе сегменттік) құру арқылы және оның үстіне микрокапсулалы экранның белсенді аумағын орналастыру арқылы, электронды-сиялы экранда едәуір үлкен және күрделі кескіндерді құруға болады.

Технологиясы

Е-Ink технологиясының жұмыс принціпі
Пиксельдердің пайда болуы
Электрофоретикалық дисплейдің сызбанұсқасы.
Түс фильтрлерін қолданатын электрофоретикалық дисплейдің сызбанұсқасы.

Суреттер

Kindle 3 дисплейінің макро кескіні: микрокапсулалар ең үлкен өлшемде анық байқалады.
Кескіннің "елесін (шұғыласын) көрсетіп тұрған электронды сиялы дисплей.
Электронды қағаз дисплейіндегі сағат уақытының "елестен құтылу" арқылы жаңартылуы.
Электронды сияны қолданып орынның қолданылу көлемін өлшейтін USB Flash желегі.
Motorola F3 LCD-дисплейінің орнына электронды қағаз дисплейін қолданады.

Дереккөздер

↑ Heikenfeld (2011). "A critical review of the present and future prospects for electronic paper". J. Soc. Inf. Display 19 (2): 129. doi:10.1889/JSID19.2.129. ISSN 1071-0922.

[1] Heikenfeld (2011). "A critical review of the present and future prospects for electronic paper". J. Soc. Inf. Display 19 (2): 129. doi:10.1889/JSID19.2.129. ISSN 1071-0922.

[1]