Сифондық су қашыртқы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Сифондық су қашыртқы[1] — суқойманың жоғары бъефінен төменгі бъефіне сиретілген ауа әрекеті аркылы иілген құбырша бойымен автоматты түрде су ағызуды камтамасыз ететін гидротехникалық құрылыс.

Сифондық су қашыртқының су басқан шыға беріс ойығындағы су арыны жоғары және төменгі бъефтердің жобалық соқ деңгейінің айырмасына орнатылған сифон немесе шығыр қимасы су баспаған жағдайда жұмыс істейтін болса, оның арыны суқойманың жоғары бъефі мен шығыр ойығы ортасының айырмасына тең. Сифонды құбырдың су басқан шыға беріс ойығы телімі әр түрлі құрылғылар және ағын энергиясын бәсеңдеткіштермен жабдықталған. Егер су арыны 8—10 м-ге дейін болса, сифонның тұрақты қимыл қимасын немесе құбырдың шыға беріс ойысын кеңейтіп бұған керісінше — су арыны 10 м-ден артып кетсе, онда шығаберіс ойысты тарылтып пайдаланады. Сифондық су қашыртқының су өтімімен құрылымдық түрі сифонды құбыр батареясының саны мен оның көлденең қимыл қимасының өлшемі арқылы таңдап алынады. Сифонды кұбырлар кима қатынасының түрлеріне карай:

  • тұрақты қимыл қималы;
  • ауыспалы қимыл қималы болып ажыратылады.

Сифондық су қашыртқы апат кезінде мелиорациялық жүйедегі артық суды ағызу және су қашыртқы құрылыстан (арықтан) суару жүйелеріне тікелей су айдау тәсілі.

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі. Су шарушылығы. – Алматы, «Мектеп» баспасы, 2002 жыл.