Шаруашылық жүргізуші субъектілер меншігін жаңғыртудың қаржылық ерекшеліктері және оның әртараптандырылуы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Шаруашылық жүргізуші субъектілер меншігін жаңғыртудың қаржылық ерекшеліктері және оның әртараптандырылуы. Шаруашылық жүргізудің рыноктық жүйесін қалыптастырғанда маңызды проблема тауарларды өндіру, бөлу және олардың айналысы сфераларында, шаруашылық шешімдерді қабылдауда монополизмді жою, шаруашылықтың натуралдануына, республика өңірлерінің тұйықтанушылығына және өзін-өзі оқшаулануына жол бермеу болып табылады. Қазақстанда бүл проблеманы шешу меншіктік қатынастарды өзгерту, еркін кәсіпкерлік пен бәсекені дамыту, монополияға қарсы саясатты жүргізу, ұлттық шаруашылықта өндірісті кішірейту және әртараптандыру есебінен қосарлас өндірістік құрылымдарды қалыптастыру бағытында жүргізілді.

Мемлекет иелігінен алу және жекешелендіру жолымен мемлекеттік меншікті басқа нысандарға жаңғырту бұл нысандардың әралуандығын қамтамасыз етуі тиіс, мұның негізінде материалдық өндіріс пен қызметтер сфераларында нақты шаруашылықтарды қалыптастыру үшін объективті алғышарттар жасалады, ол кәсіпкерлік пен бәсекені ынталандырады, жұмыскерлерді еңбектің жоғары түпкілікті нәтижелеріне уәждеме жасайды.

Мемлекет иелігінен алу - бұл мемлекеттік меншік мәртебесін өзгерту, шаруашылықты басқару функциялары мен тиісті өкілеттіктерді мемлекеттен шаруашылық жүргізуші сүбъектілердің деңгейіне беру, сатылас шаруашылықтық байланыстарды деңгейлестікпен ауыстыру; мемлекет иелігінен алу меншік иесінің ауысымынсыз болуы мүмкін.

Жекешелендіру - мемлекеттік немесе муниципалдық меншікті (жер учаскелерін, өнеркәсіп орындарын, банктерді, көлік және байланыс құралдарын, ғимараттарды, акцияларды, мәдени құндылықтарды және т.с.с. жеке меншікке ақыға немесе өтеусіз беру. Жекешелендіру мемлекеттік кәсіпорындарды акцияландыру немесе оларды жеке адамдарға сату арқылы жүргізілуі мүмкін.

Мемлекет иелігінен алу және жекешелендіру коммерциялық есептін режімін баянды етеді және қаржылық сауықтырудың маңызды факторы болып табылады. Олар өндірістің барлық резервтерін пайдалануға мүмкіндік беретін кәсіпкерлікті дамыту үшін кепілдемелер жасайды. Жекешелендірудің шаруашылық жүргізуші субъектілер мүлкінің құны шығарылатын өнімге немесе қызметтерге нақтылы қалыптасатын бағаларды, сұранымды, оның бәсекеге қабілеттілігін, өндіріс рентабелділігін, кәсіпорынның даму перспективаларын, әлемдік бағалардың деңгейін есепке ала отырып қалдық кұны негізінде анықталады.

Мемлекеттік кәсіпорындарды мемлекет иелігінен алудан және жекешелендіруден алынған қаражаттар мемлекеттік меншік болып табылады. Түскен қаражаттар бірінші кезекте егер бағалау кезінде жекешелендірілетін кәсіпорын құны берешек мөлшеріне азайтылмаған болса, оның борыштарын жабуға бағытталады. Жекешелендіруден алынған қаражаттарды пайдаланудың тәртібі мен бағытын Қазақстан Республикасының Парламенті анықтайды. Бұл ретте қаражаттарды жұмсау мемлекеттік борышты өтеу, экономиканы тұрактандыру, әлеуметтік саясатты жүзеге асыру, қосарлас өндірістік құрылымдарды, жаңа рыноктық құрылымдарды құру қажеттігімен үйлестіріледі.

Қайта құрылымдау дәрменсіз кәсіпорындарды болуы мүмкін санациялау (қаржылық сауықтыру), жекешелендіру немесе жою жоспарларын әзірлей отырып жекелеген перспективалы бәсекеге қабілетті шаруашылық объектілерге өндірісті технологиялық жағынан негізделген саралаудың іс-шараларын қамтиды. Қайта құрылымдаудың алдында объектінің қаржылық жағдайының, соның ішінде банктерге, бюджетке, шектесушілерге кредиттік берешек деңгейінің мониториингі (зерделеу) болады.

Стратегиялық маңызы бар, мемлекеттік тапсырысты орындайтын, маңызды әлеуметтік функцияларды алып жүретін объектілерге қатысты қаржылың экономикалық сауықтыру (санациялау) шаралары қолданылады. Іс-шаралар кәсіпорын әкімшілігінің, оның уәкілетті органының, тиісті мемлекеттік құрылымдардың, қаржы-кредит мекемелерінің кәсіпорынды қайта құру және жаңғырту, қазіргі менеджементті жөнге салу, өндірісті мүмкін болатын қайта кескіндеу, өткізім рыногын қалпына келтіру немесе жаңасын іздестіру, баланстың активтері мен пассивтерін ретке келтіру, залалсыз жұмысты қамтамасыз ету, төлем қабілеттілігін қалпына келтіру бойынша ұйымдық-техникалык, өндірістік, қаржылық-экономикалық іс-қимылдарының жүйесін қарастырады. Санацияланатын кәсіпорындарды қаржылық қолдау қайтарымды негізде жүзеге асырылады.

Бірыңғай мүліктік кешендер ретінде одан ары жұмыс істеуі мақсатқа сәйкес еместігі анықталған дәрменсіз мемлекеттік кәсіпорындарға қатысты қайта құрылымдау мына әдістердің бірімен жүргізіледі:

  1. бірнеше перспективалы рентабелді объектілерді құрумен кәсіпорынды саралау;
  2. заңнамамен белгіленген тәртіппен жұмыс істеп тұрған заңи тұлғаға қосу;
  3. заңнамамен белгіленген тәртіппен артық мүлікті алу және оны сату немесе кейін өтеуін сатып алу құқығымен жалга беру;
  4. кәсіпорынды жою және оның мүлкін иелену ( сату, жалға беру, басқа кәсіпорынға балансқа беру).

Сонымен бірге санациялау қайта құрылымдық соттан тыс рәсім ретінде шаруашылық жүргізуші субъектілерге - дәрменсіз борышқорларға олардың кредиторлармен уағдаластыққа жеткен жағдайларда қолданылады (екінші рәсім заңнамаға сәйкес, борышқордың дүниесін сырттай басқаруды белгілеу).

Төлем қабілеттілігін қалпына келтіру мүмкін емес деп танылған шаруашылық жүргізуші субъектілер сот тәртібімен банкрот деп жарияланады. Олар «Банкроттық туралы» Қазақстан Республикасы заңында қарастырылған арнаулы белгіленген рәсімдерге сәйкес жойылуға жатады.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Құлпыбаев С., Ынтыкбаева С.Ж., Мельников В.Д. Қаржы: Оқулық / - Алматы. Экономика, 2010- 522 бет ISBN 978-601-225-169-2