Эолдық бедер пішіндері
Эолдық бедер пішіндері - көбінесе аридтік климатты аймақтарда, сондай-ак теңіз, көл, өзен жағаларында жел әрекетінен пайда болатын бедер пішіні. Бедердің аккумуляциялық және аккумуляциялық-дефляциялық пішіндері, соның ішінде, құмды қырқалар, төбешікті құмдар, ұяшықты құмдар, шағылдар, жағалық шағылдар және т.б. көп кездеседі. Олардың морфологиясы мен көлемі, негізінен, басым желдің режіміне байланысты. Орыс ғалымы Б. Федоровичтің (1964 ж.) жіктеуі бойынша тропиктік аридтік шөлдерге тон (Сахара, Такла-Макан) жалаңаштанған жылжымалы құмдар, тропиктік шөлдерден тыс (Орта Азия, Аустралия) жартылай өсімдік өскен, жылжымалылығы аз кұмдар және шөлді аймақтардан тыс (Батыс Сібір, Солтүстік Америка) өсімдік өскен бекітілген кұмдар деп бөлінеді. Өнделген (дефляциялық) пішіндерге үрлену қазандары, қуыстар, қолаттар, қазаншұңқырлар, ярданттар, торлы кұздар және әр түрлі үрлену жұрнақтары жатады.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Қазақ тілі термиңдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: География және геодезия. — Алматы: "Мектеп" баспасы, 2007. — 264 бет. ISBN 9965-36-367-6
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |